اختراع موتور القایی
در سال ۱۸۸۷، تسلا موتوری القایی اختراع کرد که از برق جریان متناوب استفاده میکرد. این نوع از جریان الکتریسیته در آن سالها در حال توسعه بود و ولتاژ بالا در مسافتهای طولانی، از مزیتهای خاص آن بود. موتور تسلا برای گردش از جریان چندفازی استفاده میکرد. این جریان برای گردش موتور، یک میدان مغناطیسی دوار ایجاد میکرد. این موتور برای فعالیت خود به کموتاتور یا جابجاگر جهت جریان نیازی نداشت و در نتیجه به سادگی عمل میکرد.
پس از ثبت پتنت موتور القایی، مشاوران تسلا به او پیشنهاد دادند که آن را بهصورت عمومی به نمایش بگذارد. آنها در ۱۶ می سال ۱۸۸۸، موتور را در انجمن مهندسان برق آمریکا به نمایش گذاشتند. مهندسان شاغل در شرکت وستینگهاوس، محصول تسلا را دیده و آن را به جورج وستینگهاوس گزارش دادند. شرکت وستینگهاوس مدتها بود که به دنبال موتوری با انرژی برق متناوب میگشت و اختراع تسلا میتوانست کمک بزرگی برای آنها محسوب شود.
در نهایت پیشنهاد خرید پتنت به تسلا و وکلایش ابلاغ شد و آنها حق استفاده از این پتنت را به قیمت بالایی به شرکت Westinghouse فروختند. طبق آن قرارداد، ۶۰ هزار دلار بهصورت نقدی و سهام و ۲.۵ دلار بابت هر اسب بخار انرژی تولید شده توسط هر موتور به تسلا و همکارانش پرداخت میشد. علاوه بر آن، شرکت وستینگهاوس، نیکولا را به مدت یک سال و با حقوق بالای ۲ هزار دلار در ماه (برابر با ۵۳ هزار دلار کنونی) استخدام کرد تا به عنوان مشاور بخش برق و ساخت و تولید کارخانه در آزمایشگاههای پیتزبورگ مشغول به کار شود.
پس از مدتی که از قرارداد تسلا و وستینگهاوس گذشت، رقابت میان شرکتهای الکتریکی ادیسون، وستینگهاوس و تامپسون-هیوستون شدت گرفت و پس از آن نیز، دوران رکود اقتصادی دههی ۱۸۹۰ فرارسید. در این دوران، وستینگهاوس نمیتوانست به تعهدات خود در قبال تسلا عمل کند و مدیر آن با معذرتخواهی از او، اعلام کرد که تسلا باید مطالباتش را از این پس از بانکها درخواست کند. در نهایت تسلا قرارداد خود را با شرکت لغو کرد. ۶ سال بعد، وستینگهاوس پس از عقد قراداد اشتراک پتنت با شرکت جنرال الکتریک (که از ادغام ادیسون و تامپسون-هیوستون ایجاد شده بود)، ۲۱۶ هزار دلار برای خرید حق استفاده از پتنت، به تسلا پرداخت کرد.