- Apr
- 1,611
- 2,024
- 168
تاریخچه چرخ خیاطی
چرخ خیاطی وسیله ای است مکانیکی که جهت بخیه زدن و یا دوختن به کار می رود (علیزاده، 1388). در فارسی تاجیکی این وسیله را ماشین دوزندگی می گویند. خیاطی یکی از هنرهای زیبا و صنعتی است که هم به شکل خانگی و هم به شکل صنعتی کاربرد دارد و امروزه علاوه بر اینکه در خانه به عنوان یک مهارت محسوب می شود، می تواند به عنوان یک ابزار اقتصادی و همچنین عامل صرفه جویی در وقت نیز محسوب گردد (بیات، 1392). برای اولین بار شخصی به نام چالز - اف - ونستال (Charles.f.weesantal)، که در لندن به کارهای مکانیکی مشغول بود، برای دوخت و دوز با وسایل مکانیکی تلاش نمود و در سال 1750 امتیاز ساخت اولین وسیله مکانیکی برودری دوزی را به نام خود ثبت کرد و این گام اولیه باعث شد چهل سال بعد یعنی در سال 1790 توماس سنت (Thomas saint)، وسیله ای مکانیکی را از چوب بسازد که می توانست کفش و پوتین را بخیه نماید. نکته مهم در این وسیله مکانیکی این بود که اغلب قسمت های چرخ خیاطی مدرن را در برداشته است و شاید بتوان گفت که فقط سوزن های به کار رفته در وسیله اختراعی توماس دارای چشم سوزن نبوده است و حتی می توانست بخیه زنجیره ای بزند. در سال 1814 ژوزف مدراسیپرگر (Josef medersperger)، که شغلش خیاطی بود برای اولین بار توانست وسیله ای مکانیکی بسازد که درزها را بخیه بزند.
در سال 1818 روژان - را - روج مونتون (Rev.john.a.rodge monkton)، چرخی ساخت که توانایی برگشت دوزی را یز داشت. در سال 1830 اختراع بارتلرنی تی مونیر (Barthderny thimmoneir)، به بازار آمد که این چرخ بر اساس ضوابط تجاری ساخته شده بود و بالاخره چرخی که می توانست با بازار دست دوزی رقابت کند، در سال 1864 توسط شخصی به نام الیاس هو (Elias dlowe)، ساخته شد. در حقیقت چرخ های خیاطی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند نتیجه زحمات ژوزف - ای - گیبز (James.e.gbbs)، در سال 1856 است
چرخ خیاطی وسیله ای است مکانیکی که جهت بخیه زدن و یا دوختن به کار می رود (علیزاده، 1388). در فارسی تاجیکی این وسیله را ماشین دوزندگی می گویند. خیاطی یکی از هنرهای زیبا و صنعتی است که هم به شکل خانگی و هم به شکل صنعتی کاربرد دارد و امروزه علاوه بر اینکه در خانه به عنوان یک مهارت محسوب می شود، می تواند به عنوان یک ابزار اقتصادی و همچنین عامل صرفه جویی در وقت نیز محسوب گردد (بیات، 1392). برای اولین بار شخصی به نام چالز - اف - ونستال (Charles.f.weesantal)، که در لندن به کارهای مکانیکی مشغول بود، برای دوخت و دوز با وسایل مکانیکی تلاش نمود و در سال 1750 امتیاز ساخت اولین وسیله مکانیکی برودری دوزی را به نام خود ثبت کرد و این گام اولیه باعث شد چهل سال بعد یعنی در سال 1790 توماس سنت (Thomas saint)، وسیله ای مکانیکی را از چوب بسازد که می توانست کفش و پوتین را بخیه نماید. نکته مهم در این وسیله مکانیکی این بود که اغلب قسمت های چرخ خیاطی مدرن را در برداشته است و شاید بتوان گفت که فقط سوزن های به کار رفته در وسیله اختراعی توماس دارای چشم سوزن نبوده است و حتی می توانست بخیه زنجیره ای بزند. در سال 1814 ژوزف مدراسیپرگر (Josef medersperger)، که شغلش خیاطی بود برای اولین بار توانست وسیله ای مکانیکی بسازد که درزها را بخیه بزند.
در سال 1818 روژان - را - روج مونتون (Rev.john.a.rodge monkton)، چرخی ساخت که توانایی برگشت دوزی را یز داشت. در سال 1830 اختراع بارتلرنی تی مونیر (Barthderny thimmoneir)، به بازار آمد که این چرخ بر اساس ضوابط تجاری ساخته شده بود و بالاخره چرخی که می توانست با بازار دست دوزی رقابت کند، در سال 1864 توسط شخصی به نام الیاس هو (Elias dlowe)، ساخته شد. در حقیقت چرخ های خیاطی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند نتیجه زحمات ژوزف - ای - گیبز (James.e.gbbs)، در سال 1856 است
آخرین ویرایش توسط مدیر:
