داستان دختر کبریت فروش

[جوجـــه طـــلا]

قصه کودکانه دخترک کبریت فروش، نوشته هانس کریستین اندرسن

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک کبریت فروش

نوشته: هانس کریستین آندرسن

ترجمه مریم بینایی

برای کودکان ۷ تا ۱۱ سال

این کتاب را می‌توان برای کودکان ۵ تا ۷ سال قصه گویی یا بلندخوانی کرد.

تایپ، ویرایش و تنظیم آنلاین: انجمن تایپ ایپابفا

 

[جوجـــه طـــلا]

شب سال نو بود. هوا سرد بود. برف می‌بارید.

دخترک کبریت فروش، در خیابانهای سرد و پربرف می‌گشت و با صدای بلند می‌گفت: «کبریت … کبریت دارم، خواهش می‌کنم بخرید!»

اما کسی به او اعتنایی نمی‌کرد. همه تند و تیز از کنارش می‌گذشتند و می‌رفتند. زنی از دور پیدا شد.دخترک به طرفش دوید و التماس کرد: «خانم ، خواهش می‌کنم از من کبریت بخرید!»

– لازم ندارم دخترجان . در خانه، کبریت زیاد دارم.

 

[جوجـــه طـــلا]

برف تندتر می‌بارید. دخترک از سرما می‌لرزید.

– وای، چقدر سرد است! باید به خانه برگردم. اما نه … تا کبریتها را نفروشم نمی‌توانم برگردم، چون پدرم دوباره کتکم میزند.

دخترک ایستاد. دستهای یخ زده خود را جلوی دهانش برد و به آنها « ها » کرد؛ و بعد دوباره به راه افتاد .

– کبریت … کبریت دارم، خواهش می‌کنم بخرید!

اما کسی به سراغش نیامد. هیچ کس از او کبریتی نخرید.

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک گرسنه بود. از صبح چیزی نخورده بود. دلش از گرسنگی ضعف می‌رفت. از خانه‌ای بوی خوش غذایی بلند شد.

– وای … چه بوی خوبی! چقدر گرسنه‌ام! باید زودتر کبریتها را بفروشم و به خانه برگردم. اگر عجله نکنم، مردم به خانه‌هایشان می‌روند.

قدم‌هایش را تندتر کرد و صدایش را بلندتر :

– آی … کبریت دارم، کبریت …

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک می‌خواست از وسط خیابان بگذردکه ناگهان صدایی شنید: « تالاپ، تالاپ، تاپ، تاپ… »

این صدای پای اسب گاری کشی بود که با سرعت به سوی او می‌آمد. دخترک هول شد. زود خودش را از سر راه اسب و گاری کنار کشید، اما کفشهای چوبی‌اش از پایش در آمد و به میان برفها پرت شد.

– وای … کفش‌های چوبی‌ام! یادگار مادر عزیزم ! حالا چه کنم؟ کجا افتادند؟ چطور پیدایشان کنم؟ …

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک با دستهای سرد و یخ زده خود، برف‌ها را کنار می‌زد و به دنبال کفشهای چوبی‌اش می‌گشت. یک مرتبه چشمش به آن سوی خیابان افتاد. یک لنگه کفشش، آنجا میان برفها افتاده بود . دخترک با شادی فریاد زد: «آنجاست!» و به آن سوی خیابان دوید؛ اما همین که خواست کفش را بردارد، بچه‌ای موذی و شی*طان از راه رسید، کفش را از دست او قاپید و با شیطنت گفت: «به به! چه چیز خوبی پیدا کردم! وقتی بزرگ شدم، آن را گهواره بچه‌ام می‌کنم.»

بعد هم پا به فرار گذاشت.

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک با پاهای برهنه، در خیابان سرد و پربرف قدم می‌زد. برف به شدت می‌بارید. موهای دخترک از برف سفید شده بود. دیگر کسی در خیابان نمانده بود. همه به خانه‌هایشان رفته بودند. از پنجره خانه‌ها نور و روشنایی می‌تابید. صدای خنده بچه‌هایی که با شادی منتظر خو*ردن دست پخت مادرشان بودند به گوش می‌رسید. دخترک کبریت فروش آهی کشید و گفت : «خوش به حالشان! من هم دست پخت مادرم را خیلی دوست داشتم. وقتی او زنده بود، چقدر خوشبخت بودم!»

 

[جوجـــه طـــلا]

پاهایش از سرما بی حس شده بود. دلش می‌خواست به خانه برگردد، اما هنوز حتی یک کبریت هم نفروخته بود.

دیگر نمی‌توانست قدمی بردارد. زیر طاق ایوان خانه‌ای نشست. سعی کرد با نفس خود دست و پاهایش را گرم کند. اما بی فایده بود! گرم نمی‌شد !

 

[جوجـــه طـــلا]

دخترک با خودش گفت : « سردم است ! خوب است کبریتی آتش بزنم، شاید کمی گرم شوم.»

آن وقت یکی از چوب کبریتها را به دیوار کشید. کبریت روشن شد و در میان شعله آن، بخاری گرم و روشنی ظاهر گشت. دخترک با شادی گفت: « چه خوب! … حالا می‌توانم با این بخاری خودم را گرم کنم.»