دکلمه دکلمه می‌تراود مهتاب | کتایون کاربر انجمن کافه نویسندگان

[WiNtEr WiNd1995]

یک روز در گستره‌ی این دنیای نامرد دلم را برمیدارم و می‌روم. به آن سرزمينی که مردمانش دل چرکین کردن دیگری را نیاموخته‌اند. یک روز خواهد آمد که از من خاطره‌ای خواهد ماند، همانقدر دور همانقدر غریب، آنگاه که منی از دنیا کم شود دلم می‌خواهد کسی بر روی قبرم بنویسد: (( سرانجام این دختر مرد اما این اولین باری نبود که می‌مرد ))​

 

[WiNtEr WiNd1995]

دلم آرام ارام از دست می‌رود. چقدر حال خوب به دلم بدهکارم و چقدر خواب به چشم‌هایم... چه کسی می‌داند که این دل چقدر تنگ است؟ دل آزرده ام هر بار می‌شکند و گل عمرم در قاب شیشه‌ای پر پر می‌شود. درون دل دردیست که تا عمر باقیست درمانی ندارد. کجا می‌شود یک دل سیر گریست؟ کجا می‌شود فقط یک عمر از دله آزرده دلجویی کرد؟ کجا می‌شود یک عمر فقط نبود و نزیست؟ کجا می‌شود...؟

 

[WiNtEr WiNd1995]

به کوچه های بُن بَست بگو خداحافظ‌
به من که هیچکس پناهم نبود
به جاده های یک طرفه بگو خداحافظ
من یه کشتی پهلو گرفتم
اقیانوس، سنگینی روحِ منُ تحمل نکرد
به مرغ های دریایی
به من که تسلیمِ سرنوشتم ، بگو خداحافظ
به خنده های من بگو خداحافظ
رفیقِ نیمه راهِ من
به رفیقت بگو خداحافظ
از ازدحامِ این شهر ترسیدم
از دست های آلوده
به دست های سردم بگو خداحافظ
دنیام بعد رفتنت عوض شد
بعد تو هرکیُ دیدم، گفتم خداحافظ
پاهای من نایی نداشت همون بهتر که رفتی
مگه یه مرد چقدر تحملِ درد داره
ریختم دور این دنیا رُ
به دنیای قدیمیِ من که تو‌ بودی بگو خداحافظ
بگو خداحافظ
از نگاهِ من پشتِ این پنجره بارون نمیاد اما دلم پر از خاطرَست
به خاطره هامون بگو خداحافظ
به دلشوره های هرشبم بگو خداحافظ
شهری بود که صداقت جای دروغ رُ گرفت
اینجا عاشقاش همه کوچ کردن
من هنوز با فکرِ تو زیرِ بارونم
بیا یه بارِ دیگه دستامُ بگیر
نگو خداحافظ
من هنوز تو این خیابونام، نگاه غریبه ها آزارم داد
بیا به این غریبه ها بگو بِرن بیا بهشون بگو خداحافظ
صدای تو هنوز تو گوشم میپیچه
باز بیا دمِ گوشم آروم بگو هنوز دوسم داری
صدات تو مغزم بپیچه ، قلبم باز اسمتو صدا بزنه
بیا که گوشم به صدای تو عادت داره
بیا
بیا دیگه نگو خداحافظ
نه... نه... نه
من از این همه تصویر از تو می ترسم
تو از اولم می خواستی بری نه برو نه برنگرد
به همه تصویرای ذهنِ من بگو خداحافظ
بعد تو سیگارُ دودایی که لابه لاش گم میشدم
رفیقِ نیمه راه من، من سیگارو ترک کرده بودم
به پاکت سیگارم بگم خداحافظ ..؟
تمام کوچه پس کوچه های این شهرُ حفظم
چند تا تئاتر مونده که هنوز با تو ندیدم اما من هنوز اسماشُ حفظم
یه روز قصه ی خودمون فیلم میشه
همه فیلمایی که با تو دیدم کلیشه بودن
به کلیشه ها بگو خداحافظ ..
صدایی که شعر شد یا شعری که صدا شد
من بدونِ تو،تو بدون من دووم نمیاریم
به اینکه دیگه همدیگه رو نداریم
بگیم خداحافظ
به عاشقا بگو خداحافظ
از رگ به من نزدیکتر بودی
از سایه خودمم میترسم
مگه تو پاییز برف میاد
به این حجم از نبودنت، به این حجم از نبودنم بگو خداحافظ
من و تو حرفِ این مَردم شدیم
لابلای کتابام هنوز یه نوشته از تو دارم
بیا به اینهمه تصویر سیاه سفید بگو خداحافظ
من با این جاده های یک طرفه رفیق نمیشم
رفیق نیمه راهِ من، من دیگه برای تو رفیق نمیشم
من دیگه برای تو رفیق نمیشم ​

 

[WiNtEr WiNd1995]

رفیق من سلام حالت چطوره؟
اون روز خوبه که گفتن میاد واقعا اومد ؟
رفیق من بی کسی بد دردیه تو این شهر...
این تهران با ت دسته دار هم دیگه به درد نمیخوره!
آدماش سنگ شدن رفیق من، آدماش پر درد شدن رفیق من!
میری سر کار به خودت می‌گی برای چی؟ میری دانشگاه به خودت میگی برای چی؟!
فکر می‌کنی نمی‌فهمم رفیق من؟
امید رو تو زندگیت کشتن رفیق من؟
نترس نترس آدم حسابی ،پیش خودمون بمونه
منم مثل توام، منم برای خودم شعر می‌نویسم، به خودم دروغ میگم رفیق من!
منم مثل تو نفهمیدم چجوری روزها گذشت، یه وقت نکنه خر شی بترسی.
نترس ما همه مثل همیم رفیق من! نکنه یه وقت امیدت رو از دست بدی، نکنه یه وقت خر شی
بگی گور پدر این دنیا! من بهت میگم درست میشه. گوشِت با منه؟
دل نبند دل نبند به هیچی دل نبند رفیق من، کمتر سیگار بکش، خر نشی مثل من شی آدم حسابی!
برو بجنگ برو بجنگ لعنتی! نزار نا امیدت کنن، نزار، نزار!
این آدمها همش دروغ میگن، این آدمها همش دروغ میگن، این آدمها همـــش دروغ میگن!
دروغ میگن! این آدمها بشه از روت رد میشن، کاش، کاش با هم مهربون می‌شدن تو این روزای سخت
غمات مال من، خنده هات مال دیگران! فقط امیدت رو از دست نده رفیق من.
من، من تا ته این خط باهاتم دلت قرص، این قلم فقط برای تو می‌نویسه! تویی که منو میشنوی، من نباختم، تو هم نباز!
رفیق من؛ رفیق من، رفیق من نبـــاز آدم حسابی! نباز! نباز رفیق من! نباز...
این متن رو با تموم احساسم تقدیم میکنم به رفیقم

@Neko
​

 

[WiNtEr WiNd1995]

از پس دلشوره‌هایم امیدهایم را گم می‌کنم، آرام با خود می‌گویم آرام بگیر این نیز می‌گذرد اما چه کس می‌داند چه بر من می‌گذرد تا این دردها دست از سرم بردارند. همه چیز را شب بلعیده و من فقط مانده ام با یک دور باطل از امیدواری! در پس نگاه آرامم طوفانیست و در پس ذهن بهم ریخته‌ام انقلاب... راست می‌گویند که چشم به راه بودن کم کم انسان را پیر و عاجز می‌کند حال دلم درست مثل مادری است که سی سال است چشم به در دوخته اما یوسف گمگشته باز نمی‌آید به کنعان...! ​

 

[WiNtEr WiNd1995]

به تـو وابسته ام
مانند سربازی به سربندش
تـو معروفی به دل بردن ؛ مونالیزا هم به لبخندش!
چـه حالی داشتم با رفتنت
سربسته می گویم
شبیه حال مردی ؛ لحظه ی اعدام فرزندش…​