عکس دیافراگم چیست؟

[Lindaw]

تعریف دیافراگم در دوربین عکاسی: تیغه های متحدالمرکزی که در لنز قرار دارند و کنترل شدت نور را انجام می دهند. در واقع دیافراگم یک دریچه درون لنز است که نور از آن عبور می کند و وارد دوربین می شود.



تاثیر دیافراگم در عکاسی



۱- نوردهی عکاسی

دیافراگم، اثرات مختلفی بر روی عکس های شما دارد. یکی از مهمترین اثرات آن، میزان روشنایی یا نوردهی تصاویر شما است. با تغییر اندازه دیافراگم، مقدار نوری که به سنسور دوربین شما می رسد؛ تغییر می کند و در نتیجه روشنایی تصاویر شما را تحت تاثیر قرار می دهد. یک دیافراگم باز در عکاسی، نور زیادی را عبور می دهد، و در نتیجه عکس شما روشن تر می شود. یک دیافراگم کوچک، کاملا برعکس عمل می کند، یعنی عکس شما را تیره تر می کند. با نگاهی به تصویر زیر می بینید که چگونه دیافراگم بر روی نور عکس ها اثر می گذارد:


در یک محیط تاریک مانند داخل خانه یا در شب، برای دریافت نور بیشتر، شما می توانید یک دیافراگم باز را انتخاب کنید، درست مانند مردمک چشم شما، که وقتی در محیط تاریکی قرار می گیرید، گشاد می شود.

۲- عمق میدان

یکی دیگر از تاثیرهای اساسی دیافراگم، چیزی است که به نام “عمق میدان” شناخته شده است. عمق میدان، مقداری از عکس شماست که قسمت های جلویی آن، شارپ تر از قسمت های انتهایی عکس به نظر می رسد (مانند تصویر زیر). بعضی از تصاویر عمق میدان کمی دارند، که پس زمینه عکس در آنها به طور کامل خارج از فوکوس است. دسته ای دیگر از تصاویر دارای عمق میدان زیادی هستند، تا جایی که هم پیش زمینه و هم پس زمینه عکس، شارپ هستند.



یک ترفند برای اینکه این را*بطه در ذهن تان بماند به این صورت زیر است: دیافراگم باز باعث می شود که مقدار زیادی از پس زمینه عکس شما تار و محو شود. دیافراگم باز، غالبا برای عکس های پرتره یا عکاسی از اشیائی است که شما مایل هستید پس زمینه آنها در عکس تار بیافتد. به عنوان مثال، یکی از دلایلی که عکس زیر مورد توجه قرار گرفته است، این است که دارای پس زمینه تار (و بوکه مناسب) است.


از طرف دیگر، یک دیافراگم کوچک، باعث می شود که پس زمینه عکس مقدار کمتری تار شود که به طور معمول برای عکاسی منظره و معماری مناسب است. در عکس منظره زیر، من از یک دیافراگم کوچک استفاده کردم تا مطمئن شوم که هر دو پیش زمینه و پس زمینه عکس از جلو و انتها به یک اندازه در تصویر شارپ باشد:


عدد دیافراگم در عکاسی و F-Stop چیست؟

تا کنون، ما فقط درباره دیافراگم کوچک و بزرگ صحبت کرده ایم. با این حال دیافراگم می تواند با یک عدد به نام “عدد f” یا ” f-stop”بیان شود. هر وقت که شما عدد دیافراگم را می بینید، حرف “f” قبل از عدد ظاهر می شود، مثل f / 8. به احتمال زیاد، شما قبلا به این مورد در دوربین خود توجه کرده اید. روی صفحه نمایش (LCD) یا منظره یاب دوربین، دیافراگم چیزی شبیه به این موارد است: f / 2 ، f / 3.۵، f / 8 و غیره. بعضی دوربین ها علامت اسلش را حذف می کنند و آن را به این صورت نمایش می دهند: f2، f3.۵، f8 و غیره. به عنوان مثال، دوربین زیر در دیافراگم f / 8 تنظیم شده است:

دیافراگم با اعداد f علامت گذاری می شود، در این مورد، من از دیافراگم f / 8، استفاده کرده ام.



بنابراین f-stops، یک روش توصیف اندازه دیافراگم (چگونگی باز یا بسته شدن تیغه های دیافراگم) برای یک عکس خاص است.



محدوده دیافراگم در عکاسی (دیافراگم بزرگ در مقابل دیافراگم کوچک)

یکی از مهمترین بخش های دیافراگم که بیش از هر چیز دیگری عکاسان مبتدی را به اشتباه می اندازد؛ عدد f است. این چیزی است که شما واقعا باید به آن توجه داشته باشید و آن را درست به خاطر داشته باشید: عدد f کوچک، نشان دهنده دیافراگم بازتر هستند و عدد f بزرگ، دیافراگم کوچک تر و بسته تر را نشان می دهند. به عنوان مثال، f1/4 بزرگتر از f / 2 و بسیار بزرگتر از f / 8 است. اکثر مردم در این مورد دچار مشکل می شوند، از آنجایی که ما همیشه ارزش های بیشتر را به اعداد بالاتر داده ایم دچار این اشتباه می شویم. با این وجود، این یک اصل اساسی در عکاسی است، به این تصویر نگاه کنید (تصویر از ویکی پدیا گرفته شده است):

 

[Lindaw]

این مورد باعث ایجاد سردرگمی زیادی در بین عکاسان می شود، زیرا کاملا برعکس آنچه که شما انتظار دارید، است. با اینکه عدد دیافراگم کمی عجیب به نظر می رسد اما یک توضیح منطقی و ساده برای آن وجود دارد تا مفهوم دیافراگم برای شما روشن تر شود: دیافراگم یک کسر است.

برای مثال، هنگامی که شما با یک f-stop f / 10سروکار دارید، می توانید آن به صورت کسری ۱۰/۱ در نظر بگیرید، امیدوارم شما از قبل به یاد داشته باشید که ۱۰/۱ به وضوح بسیار کوچکتر از کسری مانند ۲/۱ است. به همین دلیل، دیافراگم f / 10 بزرگ تر از دیافراگم f / 2 است، در اینجا یک مقایسه برای نشان دادن چگونگی این موضوع به تصویر کشیده شده است:


بنابراین اگر عکاسان برای نوع خاصی از عکاسی، دیافراگم های بزرگ را به شما توصیه کنند، آنها به شما می گویند از چیزی مانند f / 1.4، f / 2 یا f / 2.8 استفاده کنید؛ و اگر آنها برای عکسی دیافراگم های کوچک را به شما پیشنهاد کنند منظورشان دیافراگم هایی مانند f/8, f/11, or f/16. است.

نحوه انتخاب دیافراگم راست

اکنون که شما با برخی از نمونه های خاص عدد f آشنا شدید، بهتر است از چه دیافراگمی برای عکس هایتان استفاده کنید؟ اجازه دهید دوباره به نوردهی و عمق میدان که دو اثر مهم دیافراگم بودند، برمی گردیم. ابتدا، برای نشان دادن تفاوت های روشنایی در مقادیر مختلف دیافراگم یک تصویر در اینجا آورده شده است:



اهمیت دیافراگم و عملکرد آن در عکاسی


وقتی که شما در یک محیط تاریک هستید، برای گرفتن یک عکس با روشنایی مناسب، بهتر است از یک دیافراگم بزرگ تر مانند f / 2.8 استفاده کنید (یک بار دیگر، مثال مردمک چشم را در زمانی که که تلاش می کند در تاریکی حداکثر نور را به خود جذب کند، به خاطر آورید).

تا جایی که عمق میدان وجود دارد، به یاد بیاورید که یک دیافراگم بزرگ مانند f / 2.8 باعث می شود مقدار زیادی از پس زمینه عکس تار شود (مناسب برای عکس پرتره با فوکوس کم)، در حالی که دیافراگمی مانند f / 8، f / 11 یا f / 16 به شما کمک می کند در پیش زمینه و پس زمینه عکس، جزئیات را به صورت شارپ ثبت کنید (مناسب برای بسیاری از منظره ها).

اگر در تنظیمات دیافراگمی که انتخاب کردید عکس شما بیش از حد روشن یا تاریک شد، نگران نباشید. اکثر اوقات شما می توانید برای جبران سرعت شاتر خود را تنظیم کنید، و یا اگر شما تا آخرین حد سرعت شاتر خود رفتید، ایزو ISO را افزایش دهید.


با تغییر سرعت شاتر، تغییر می یابد، یا با تنظیم دیافراگم f / 2.8 عکس بسیار روشن تر خواهد شد.

نحوه تنظیم دیافراگم دوربین


اگر می خواهید برای یک عکس دیافراگم را به صورت دستی انتخاب کنید (که چیزی است که ما آن را به شدت توصیه می کنیم)، دو حالت (مد) وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید: مد تقدم دیافراگم (aperture-priority) و مد دستی (manual mode).

در اکثر دوربین ها حالت تقدم دیافراگم به صورت “A” یا “Av” نوشته می شود. در حالی که تنظیمات دستی به حرف “M” نمایش داده می شود. معمولا شما می توانید این حروف را در دایالی که بالای دوربین شما قرار دارد، ببینید.


شما می توانید در مد تقدم دیافراگم، دیافراگم را انتخاب کنید، دوربین به طور خودکار سرعت شاتر شما را انتخاب می کند. در مد دستی، شما می توانید هر دو دیافراگم و سرعت شاتر را به صورت دستی انتخاب کنید.



محدودیت های لنز: کدام دیافراگم ها در دسترس هستند؟

هر لنزی دارای محدودیتی است که به دیافراگم یک مقدار حداکثر و حداقل می دهد. اگر شما به مشخصات فنی لنز خود نگاهی بیندازید به شما می گوید که حداکثر و حداقل دیافراگم چیست. برای هر لنزی، حداکثر دیافراگم مهم تر است، زیرا به شما می گوید که لنز حداکثر چقدر نور می تواند در خود جذب کند (اساسا شما در محیط تاریک چگونه می توانید عکس بگیرید). یک لنز که دارای دیافراگم f / 1.4 یا f / 1.8 است؛ این مقادیر به عنوان حداکثر دیافراگم آنها در نظر گرفته می شود و به عنوان یک لنز سریع شناخته می شود، زیرا می تواند نور بیشتری را از خود عبور بدهد، یک لنز “کند” دارای حداکثر دیافراگمی معادل f/4.0 است. به همین دلیل لنزهای با دیافراگم های بزرگ معمولا گران تر هستند.

حداقل دیافراگم خیلی مهم نیست، چرا که تقریبا تمام لنزهای جدید می توانند حداقل f / 16 را به عنوان حداقل دیافراگم ارائه دهند.

در بر بعضی از لنزهای زوم، با افزایش و کاهش زوم، حداکثر دیافراگم تغییر می کند. به عنوان مثال، در لنز نیکون ۱۸ ۵۵mm ،f 3.5 / 5.6، حداکثر دیافراگم به تدریج از f / 3.5 به f / 5.6 در فاصله کانونی های بیشتر تغییر می کند. اکثر لنزهای زوم گران قیمت تر، حداکثر دیافراگم را در محدوده زوم خود ثابت نگه می دارند، مانند لنز نیکون Nikon 24mm 70mm f / 2.8. لنزهای متداول نیز تمایل دارند که حداکثر دیافراگم بزرگتری نسبت به لنزهای زوم داشته باشند که یکی از مزایای اصلی آنها است.

حداکثر دیافراگم یک لنز بسیار مهم است که روی بدنه آن قرار گرفته است، (مانند Nikon 50mm 1: 1.4

 

[Lindaw]

دیافراگم چیست؟

لنز دوربین نور را جمع و متمرکز می‌کند. – اما چه میزان نور؟ دیافراگم یکی از سه مشخصه‌ای است که روی روشنایی و یا تاریکی یک عکس (به زبان عکاسی نوردهی) تاثیر می‌گذارد.

دیافراگم تعیین می‌کند که دهانه لنز چه میزان باز باشد. هنگامی که عکاس دیافراگم را تنظیم می‌کند داخل دوربین مجموعه‌ای از تیغه‌های دایره‌ای باز و بسته می‌شوند. مردمک چشم انسان نسبت به نور زیاد بسته می‌شود و هنگامی که نور محیط هم کم است باز می‌شود. دیافراگم نیز همین سیستم را دارد و نسبت به شرایط نوری متفاوت تغییر می‌کند. تنها تفاوت این است که این تغییر مکانیکی است و بیولوژیکی نیست.

لنز دوربین نور را جمع و متمرکز می‌کند. هنگامی که دیافراگم یا دهانه لنز باز باشد، نور زیادی وارد لنز می‌شود و هنگامی که بسته باشد نور خیلی کمی وارد می‌شود. وقتی که با تنظیمات خودکار عکاسی می‌کنید، کامپیوتر خود دوربین تشخیص می‌دهد دیافراگم به چه اندازه‌ای باز یا بسته باشد. برای مثال در یک روز روشن دیافراگم خیلی بسته است و در شب این قضیه برعکس است.

درک دیافراگم هنگامی خیلی سخت می‌شود که اعداد وارد می‌شوند. میزان باز بودن (یا بسته بودن) دیافراگم با اعدادی مانند f/8 اندازه‌گیری می‌شوند که f-number یا f-stop خوانده می‌شوند. عدد کوچکی مانند f/1.8 نشان دهنده دیافراگم باز و عدد بزرگی مانند f/22 نشان دهنده دیافراگم بسته است. برای درک این جمله نگاهی به عکس زیر بیاندازید تا متوجه شوید نقش f-number در تعیین دیافراگم چیست ؟

با اینکه اندازه‌گیری دیافراگم مناسب می‌تواند پروسه پیچیده‌ای باشد، عکاس‌های مبتدی باید یک مفهوم مهم را به یاد داشته باشند و بدانند معنی هر عدد در کنترل دیافراگم چیست ؟

در کنترل دیافراگم دوربین، اعداد کوچک یعنی دیافراگم باز و اعداد بزرگ یعنی دیافراگم بسته.

نقش دیافراگم

دیافراگم به کنترل نوردهی کمک می‌کند. همانطور که یک پنجره بزرگ اجازه ورود نور بیشتری را به داخل اتاق می‌دهد، یک دیافراگم باز (f-number کوچک) تصویر روشن‌تری به شما تحویل می‌دهد. اگر یک تصویر خیلی تاریک باشد، باز کردن دیافراگم به تصحیح روشنایی آن کمک می‌کند.

اما وظیفه دیافراگم چیست ؟ مطمئنا وظیفه دیافراگم بیشتر از کنترل روشنایی یا تاریکی تصویر است. دیافراگم به عکاس این امکان را می‌دهد که روی میزان فوکوس و تاری تصویر کنترل داشته باشد. احتمالا پرتره‌های رویایی با پس‌زمینه‌های تاری مانند تصویر زیر را دیده‌اید:

همچنین عکس‌های منظره شفافی مانند عکس زیر را هم دیده‌اید:

احتمالا می‌پرسید وظیفه دیافراگم در این دو تصویر چیست؟

یک دیافراگم باز (f-number کوچک) باعث ایجاد پس زمینه تار می‌شود ولی دیافراگم بسته (f-number بزرگ) قسمت بیشتری از عکس را داخل فوکوس نگه می‌دارد. این یکی دیگر از عبارات متداول عکاسی است که با اسم عمق میدان شناخته می‌شود.

مهم است بدانید که دیافراگم اجزای فوکوس شده تصویر را مشخص نمی‌کند بلکه سیستم فوکوس خودکار دوربین این کار را انجام می‌دهد. اما وظیفه دیافراگم این بین چیست ؟ وظیفه دیافراگم در این بین تشخیص قسمت‌های فوکوس شده و فوکوس نشده تصویر می‌باشد. هنگامی که دیافراگم دوربین باز باشد، تفاوت زیادی بین پس زمینه تار و سوژه واضح وجود دارد اما هنگامی که دیافراگم بسته باشد تفاوت کمتری بین وضوح سوژه و پس زمینه وجود دارد.

تنظیم دیافراگم دست عکاس را برای خلاقیت باز می‌گذارد. اگر در پس زمینه چیزی وجود داشته باشد که حواس بیننده را پرت می‌کند، دیافراگم باز کمک می‌کند بتوانید آن را تار کنید ولی در صورتی که تمام صحنه برای شما مهم است، می‌توانید با دیافراگم بسته تمام تصویر را واضح نگه دارید.

نحوه تنظیم دیافراگم دوربین

دیافراگم عمق میدان و نوردهی را کنترل می‌کند و باز کردن دیافراگم برای تار کردن پس زمینه باعث روشن شدن تصویر هم می‌شود. عکاس‌های پیشرفته از سرعت دیافراگم و ایزو هم برای متعادل ساختن میزان نوردهی استفاده می‌کنند. اما در صورتی که با ایزو و سرعت دیافراگم هم آشنایی ندارید می‌توانید در عین حالی که دیافراگم را کنترل می‌کنید، تصویر خودتان را هم به خوبی نوردهی کنید.

حالت اولویت دیافراگم چیست؟

یکی از تنظیمات نیمه خودکار دوربین است که به کاربر این اجازه را می‌دهد که درحالی که دیافراگم را کنترل می‌کند دیگر تنظیمات نوردهی به صورت خودکار انتخاب شوند. در اکثر دوربین‌ها حالت اولویت دیافراگم با علامت A یا Av روی دیالِ مود مشخص است.

در حالت اولویت دیافراگم شما فقط دیافراگم را به منظور کنترل عمق میدان مشخص می‌کنید و بقیه تنظیمات نوردهی توسط دوربین انتخاب می‌شوند. با استفاده از اعداد کوچکی مانند f/2.8 شما پس زمینه را تار می‌کنید و یا می‌توانید از دیافراگم‌های بازی مانند f/11 استفاده کنید تا تصویر واضح‌تری داشته باشید. در اکثر دوربین‌ها هنگامی که دوربین را روی حالت اولویت دیافراگم قرار داده‌اید می‌توانید دیافراگم را با استفاده از دیال پشتی که در گوشه سمت راست بالای تصویر وجود دارد کنترل کنید. اما اگر مطمئن نیستید دفترچه راهنمای دوربین خودتان را مطالعه کنید.

اما با توجه به اینکه در حالت اولویت دیافراگم دوربین تنظیمات باقیمانده را انتخاب می‌کند اگر تصویر خیلی روشن یا تیره باشد، تکلیف چیست و چطور باید نوردهی را تنظیم کنید؟ جبران نوردهی یکی از راه‌های ساده برای انجام این کار است. این کنترل در دوربین‌های مختلف متفاوت است اما اغلب با علامت +/- مشخص می‌شود. در صورتی که این دکمه را نگه داشته باشید با استفاده از دیال ذکر شده می‌توانید این تنظیمات را کنترل کنید. اعداد مثبت تصویر را روشن‌تر می‌کنند و اعداد منفی باعث تاریک شدن تصویر می‌گردند.

دیافراگم لنز و چند هشدار

دیافراگم یکی از ابزارهای مفید برای افزایش خلاقیت در تصاویر شما است اما چند نکته وجود دارد که رعایت نکردن آن‌ها ممکن است باعث ایجاد مشکلات متعددی برای شما شود.

اول اینکه دیافراگم باز تاثیر خلاقانه زیادی روی تصویر شما دارد اما گرفتن عکس‌های واضح را سخت می‌کند. اگر قرار است از دیافراگمی مانند f/2.8 استفاده کنید، باید به توانایی فوکوس خودکار دوربین خودتان اطمینان داشته باشید. نحوه استفاده از فوکوس خودکار تک نقطه‌ای را یاد بگیرید و در مواقعی که فوکوس روی سوژه سخت است از دیافراگم‌های خیلی باز استفاده نکنید.

فاصله هم نقش مهمی در عمق میدان دارد. هرچقدر به سوژه نزدیک‌تر باشید پس‌زمینه تارتر خواهد بود. به همین خاطر در صورتی که برای مثال قصد دارید به عکاسی ماکرو یا کلوزآپ بپردازید و به پس زمینه تار نیاز دارید می‌توانید از دیافراگم‌های بسته‌تر هم استفاده کنید. در صورتی که برای عکاسی ماکرو از دیافراگم باز استفاده کنید، قسمت کمی از تصویر در فوکوس خواهد بود.

در مواقعی که فوکوس کردن روی سوژه سخت است (برای مثال سوژه‌هایی که خیلی سریع حرکت می‌کنند و یا شما خیلی نزدیک هستید) از دیافراگم بسته‌تر استفاده کنید تا شانس خودتان را برای گرفتن تصاویر واضح‌تر افزایش دهید.

میزان باز یا بسته بودن دیافراگم در تمام لنزها برابر نیست. برخی لنزها به شما امکان عکاسی با دیافراگم‌های خیلی بازی مانند f/1.8 را می‌دهند در حالی که برخی دیگر امکان عکاسی با دیافراگم‌های پائین‌تر از f/3.6 را ندارند. مدل ساخت لنزهای زوم باعث می‌شود گنجاندن دیافراگم باز در آن‌ها خیلی سخت باشد. به همین خاطر اکثر لنزها محدوده دیافراگم بسته‌ای دارند. از طرف دیگر دیافراگم f/1.8 برای لنزهای پرایم موضوع عادی‌ای است.



نکته: برای اینکه بتوانید از پس زمینه کاملا تار استفاده کنید بهتر است یک لنز ۵۰ میلیمتری f/1.8 انتخاب کنید. این لنز کیفیت و کنترل خلاقانه بیشتری نسبت به لنزهای کیت که همراه دوربین‌های DSLR و بدون آینه عرضه می‌شود در اختیار شما قرار می‌دهد و خیلی هم گران نیست.



دیافراگم – به خصوص هنگامی که اعداد را به آن اضافه می‌کنید – مانند یک زبان خارجی به نظر می‌رسد. اما امکان کنترل اینکه چقدر از یک عکس در فوکوس باشد را به عکاس‌ها می‌دهد و یکی از قطعات مهم پازل حالت دستی می‌باشد.