شعر راینر مالکوفاسکی |آلمانی

[دِلکَـــــش]

راینر مالکوفاسکی
اتاقی که در رویای من است
یک میز دارد، دو صندلی
و دیگر هیچ.
روی میز اما
یک رز است
و روی صندلی‌ها
نشسته‌ایم، من و تو.
روشنی پشت شیشه‌ها
کنار می‌زند تاریکی را.
تاریکی، روشنی را کنار می‌زند.


در تاریکی، می‌درخشد رز سفید برایمان،
هنگام‌که با هم حرف می‌زنیم،
تو روی یکی صندلی،
من روی آن دیگری،
میز
مابین ماست.

 

[دِلکَـــــش]

زمانی به تو نزدیک بودم.
آرام می‌روییدم در رگ و پی‌ات.
پلک‌هایم را می‌گذاشتم
درست زیر پلک‌های تو.
چشم می‌گشودیم با هم
و می‌دیدم:
سه قدم جلوتر،
یک صندلی حصیری،
و در آن،
مردی،
که روزنامه می‌خواند.

 

[دِلکَـــــش]

دیدن سرخوشی کسی
هنگام قدم‌زدن پس از بندآمدن باران.
جدیت مرد جوانی
هنگام حرف زدن از دلدارش.
قوها، درپرواز.
خواندن بی‌باکی
از مردمک چشم کسانی که
دوستشان می‌داریم.
و تاج به هر سو گسترده‌ی
تک درختی رها.

 

[دِلکَـــــش]

با هر کلام

ورود به حقیقت را

دشوارتر می‌ سازیم.

به همان‌ گونه مؤکد تر

هر آنچه

حقیقی‌ تر بنماید.

آنچه فهم شدنی است،

می‌ تواند حقیقت نباشد.

 

[دِلکَـــــش]

نکند اشیا را

بیش از آدمها

دوست می‌ دارم؟

درست نیست این، ولی حقیقت دارد.

قطاری کوچک در دوردست

ناقوس‌های سنگین، سنگ ــ

پس می‌ توانم چیزی بیاغازم.

روی کلمات رها نمی‌ شوم.

آنچه را در خودش است

دوست می‌ دارم.

این درست نیست، حقیقت دارد.

همین،

مرا زنده می‌ دارد.

 

[دِلکَـــــش]

آنچه می‌نویسی، باید حقیقی باشد
آنچه می‌نویسی، باید روشن باشد.
پس ــ
ننویس.

پس بنویس،
آنچه نمی‌نویسی.
پس بنویس،
آنچه برای خودت می‌گذاری.
پس شعری
بنویس.

 

[دِلکَـــــش]

یک ذره‌بین، یک دوربین
فرهنگ واژگان زبان‌های گوناگون.
دریافتی ناچیز
از ارزش لحظات.
ولعِ دانایی.
موهبت طرح پرسشی فارغ از هراس.
دو جفت کفش محکم، یک عصا.
حافظه‌ای خوب که همیشه
جای کافی دارد برای دلتنگ‌شدن.

در اتاق، عطری زنی که
رفته و
دوباره بازمی‌گردد.
‌

 

[دِلکَـــــش]

در ساعات خوش
می‌توانم احساس کنم،
آنچه حقیقی است

ــ و دنبال دلیلی هم
نمی‌گردم.

درساعات خوش
می‌توانم دوست بدارم.

ــ بی آنکه رؤیا
اسباب تمسخرم شود.

در ساعات خوش
پرندگان حرف می‌زنند،
و ریشه‌های درخت پیر، آواز می‌خوانند.
‌

 

[دِلکَـــــش]

آفتاب.
خانه‌های روستایی
در رمان‌های روسی.
بی‌درکجایی محض.
قدرت.
طنین اطمینان بخشِ
یک صدا.
سبک‌پایی.
توهمات سودمند.

 

[دِلکَـــــش]

فکر می‌کنی تعقیب‌ات می‌کنند
و رو برمی‌گردانی
ولی تنها برگ خزان است
که پی تو می‌دود.
‌
‌