«ویران»/«ویرانه»
این دو واژه همگوناند و در جمله ارزش یکسان دارند و میتوان آنها را بهجای هم بهکار برد:
خرٌم آن روز کزین منزل ویران بروم
راحت جان طلبم وز پی جانان بروم «حافظ»
سلطانِ ازلْ گنجِ غمِ عشق به ما داد
تا روی درین منزل ویرانه نهادیم «حافظ»
اما در مقام اسم نمیتوان آنها را بهجای هم بهکار برد، زیرا ویران همیشه صفت است و حال آنکه ویرانه را میتوان بهجای اسم نیز استعمال کرد:
سیلاب گرفت گِردِ ویرانهٔ عمر
و آغاز پُری نهاد پیمانهٔ عمر «منسوب به حافظ»