شعر مجموعه اشعار چمدانِ پُر تردید | به قلم هادی عباسی

[هادی عباسی]

دنیای من هم مثل تهرونه
آلوده و دلگیر و وامونده

هر روز آدم‌های تکراری
اما یه مشت مهمون ناخونده

دنیای من هم مثل تهرونه
بین یه برمودای وحشتناک

هر لحظه ترس از لرزشی دیگه
توی صدای ناله ی تیک تاک

دنیای من هم مثل تهرونه
اونقد بزرگه آدماش گم شن

حتی اگه جونم بدی پاشون
بازم برن لیلای مردم شن

 

[هادی عباسی]

من و تو قربونیِ زمانه ایم
تشنه ی نگاه عادلانه ایم

واسه ی نفس کشیدن تو قفس
هنوز اما دنبال بهانه ایم

اینجا گرگا تو لباس قاضین
بره ها یه عمر اسباب بازین

تو قفس زندونین کبوترا
اما به یه مشت دونه راضین

 

[هادی عباسی]

بینِ این قناریای توی خواب
این همه ماهی مرده روی آب

من و تو نقشه ی دریا می چینیم
وسطِ بیابون و توی سراب

من و تو قربونی زمانه ایم
زخمی حرفای شاعرانه ایم

بینِ باروت و تفنگ و بوی خون
دنبالِ بو*سه ی عاشقانه ایم

 

[هادی عباسی]

اینجا بارونو بهونه میکنن
موهای دروغو شونه میکنن

اینجا آزادی یه حرفِ بیخوده
کلاغا هر جایی لونه میکنن

اینجا ما عمریه صاحب خونه ایم
ولی خب،زخمیِ آب و دونه ایم

تو قفس هزارتا کفتر میمیره
هنوزم دنبالِ یه نشونه ایم

 

[هادی عباسی]

میخوام توی رویا ببینم باهامی
شریکِ یه عمرِ همه لحظه هامی

میخوام توی رویا کنارم بمونی
بگی عاشقم هستی با مهربونی

برم با تو زیرِ نم ناز بارون
کنارت برقصم میونِ خیابون

به هرکی بپرسه بگم زندگیمیه
ته عشق و امید و دیوونگیمه

تو تنها بهونه برا خنده هامی
همین کافیه که تو رویا باهامی

بزار خستگی هات رو دوشم بمونه
خداحافظت چون خدا مهربونه

 

[هادی عباسی]

عزیزم جنونو ببین تو نگاهم
به من تکیه کن چون برات تکیه گاهم

نبینم برنجی ازین قلب داغون
ازین خواب و رویا میون خیابون

نمیخوام بگن که دلت غرق خونه
دل صاف و پاکت که یه آسمونه

نمیخوام بفهمی که حالم خرابه
که دریای شادیم فقط یه سرابه

 

[هادی عباسی]

شده دوس داشته باشی که
که زمان نگذره کنار کسی

یک نفر کل زندگیت باشه
که نتونی به زندگیت برسی

کاش میشد تمام عمر منو
بنویسن برای دیدن تو

من دلم تنگ میشه از حالا
خوش بحال لباس تو تن تو

 

[هادی عباسی]

اسمت هنوزم روی دیواره
پهلوی اون در که دیگه بسته س

من موندم و صدتا سوالی که
این کوچه از پرسیدنش خسته س

من موندم و حس فراموشی
عشقی که مونده روی دستامه

بعد تو دنیامُ اَلَک کردم
چیزی که موند جز تو، کتابامه

 

[هادی عباسی]

اصلا حواست هست که بارونه؟
کوچه پر از برگای پاییزه
هی لعنتی کوری نمیبینی
اشک داره از چشمام میریزه ؟

آبانه و کوچه پر از پاییز
من با یه هدفون زیرِ بارونم
بی تو دارم قمیشی گوش میدم
بی من کجایی تو، نمیدونم

 

[هادی عباسی]

آبانه و احساس من داغه
چیزی شبیهِ ماه مرداده

فکر رسیدن توی کلهَ اش نیست
اون مرد که از چشمات افتاده

اون مرد که افتاد و ترک ورداشت
احساس پاک و صاف و معصومش

فکر رسیدن نیست این پسر
میفهمی اینو؟ سخته مفهمومش