اپیزود مدرسه چیست | به قلم یاسمن بهادری

[yasaman.Bahadory]

...بسم الله الرحمن الرحیم...

نام اثر: مدرسه چیست؟
سرشناسه: یاسمن بهادری(قلب مرده)، ۱۸
موضوع: اپیزود
سبک: طنز-اجتماعی
سال نشر: 28 مهر 1402
منتشر شده در: انجمن کافه نویسندگان، تالار ادبیات، بخش تایپ اپیزود دکلمه و پادکست.
دیباچه:
شاید ندانید که مدرسه چه نوع موجودیست، میدانم که میدانید که من آمده ام در نزد شما تا که هرچه را که میدانم از رمز و رموز مدرسه برایتان بازگو کنم.
البته از این موضوع هم نگذریم که هرچه را هم که فهمیدم سه چهار حرف قلمبه سلمبه رویش میگذارم تا باهم بتوانیم بیشتر و بیشتر در مورد خانم یا آقای مدرسه غیبت کنیم و با نگاه های مارموزی، قاه قاه پشت سرش بگوییم و بخندیم.
پس با ما باشید در جدیدترین گفتمان مدرسه ای.​

 

[پَــرتــو]

°•○°● بسم الله الرحمن الرحیم ●°○•°​

---

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ اپیزود، پادکست و دکلمه




شما می توانید پس از ارسال 5 پارت از اثر خود، درخواست نقد، درخواست تگ و درخواست جلد بدهید.
نکته : نقد اجباری می باشد و برای درخواست تگ حتما می بایست اثر شما نقد شده باشد.


درخواست جلد

درخواست نقد

درخواست تگ



همچنین شما می‌توانید پس از ۶ پست درخواست کاور تبلیغاتی بدهید.

درخواست کاور تبلیغاتی




همچنین ‌شما می توانید پس از ارسال 7 پست اعلام اتمام نمایید تا رسیدگی های لازم صورت بگیرد.

اعلام اتمام آثار ادبی



بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه




◇ قلمتان سبز و ماندگار ◇​

---

مدیریت تالار ادبیات انجمن کافه نویسندگان​

 

[yasaman.Bahadory]

بخش اول: هدف‌های مدرسه
مدرسه موجودی است که در طول هفت روز هفته به مدت پنج روز از ساعت هفت صبح تا دوازده ظهر به سراغمان می‌آید.
این موجود، کودکان شش تا نوجوانان هجده سال را مبتلا به خود می‌کند و سر و کارش با چنین گروه سنی است.
از هدف بلند مدت او، درآوردن پدر دانش‌آموزان به مدت دوازده سال می‌باشد، دقیقاً از ساعت هفت صبح تا لنگه‌ی ظهر مجبورت می‌کند به روی صندلی‌هایی از جنس سنگ بنشینی و خودت با دست خودت ک*مر نازنینت را به دار فانی بسپاری.
خوشی‌هایش را در قالب شش سال به جانت می‌اندازد، سه سال بعد بی‌حوصله می‌شود و اما امان از سه سال آخر، چنان سوهان روی نازنینت می‌شود که گویی طلب پدر جد عزیزش را از جان ما می‌خواهد.
خلاصه نمی‌دانم دق و دلیش از چه کسی است و مهم‌تر از آن هم نمی‌دانم چرا سر ما خالی می‌کند؟
خب یکی برود و به او بگوید که آقا جان! خانم جان! مگر ما مجبورت کردیم که پنج روز بیایی و دو روز نیایی؟ والا ما دانش آموزان انسان‌های قانعی هستیم، شما بیا دو روز در هفته مهمان ما بشو و بقیه‌اش را برو و استراحت کن، بعد بروید و بگویید دانش آموزان اینند و آنند.