در اصطلاح، حدیث عبارت است از سخنی که حاکی از قول یا فعل یا تقریر معصوم باشد. چنانکه جمعی از علمای درایة و اصول تصریح کردهاند. اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب میشود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهشهای تاریخی میباشد وشایسته ان است، که احادیث و روایت های پیامبران وائمه و بزرگان را بخوانیم و از انان درس های زندگانی بگیریم.
روز اول امام باقر «ع»می فرمایند:
کار نیک، از مرگ بد پیشگیري میکند و هر کار نیکی صدقه اسـت و نیکوکاران در دنیا، نیکان آخرتند.
دعائم الاسلام، ج۲؛ ص۳۳
قالَ الاْءمامُ الْعَسْكَرىّ عليه السلام: مِنَ التَواضُعِ السَّلامُ عَلى كُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمَجْلِسِ.
امام عسكرى عليه السلام فرمود: سـلام كردن به هر كس كه بر او مى گذرى ونشستن در جايى كه پايين تر از جايگاه (توست) نشانه تواضـع و فـروتنى اسـت.