گاهی نیز نقوش اسلیمی با شکل ترنج در پشت جلد به کار میرفت. هنر جلد سازی در عهد صفوی، همچون دیگر هنرها استقلال نسبی یافت و در مواردی نام طراح و جلدساز در جلد کتاب و یا در صفحات آخر کتاب آمده است. لذا جلدسازی نیز حرفه ای هنری محسوب میشده و می شود. گفتنی است در عهد صفوی هر چند جلد لاکی رایج شد، ولی ارزنده ترین جلدها، همان جلدهای چرمی بوده است.
شیوهی کار جلد لاکی به این صورت بود که ابتدا بر چوبی نازک یا بر سطح مقوا و کاغذی فشرده شده، ورقه ای ظریف از گچ میکشیدند و سپس سطح گچی را با لایه ای از لاک میپوشاندند و بعد نقش موردنظر را اکثراً با رنگ و روغن بر لاک نقاشی میکردند و روی آن را با لایه ای شفاف از روغن کمان (یا روغن جلا) می پوشاندند. لاکها از موم بود و با ذوب آن میتوانستند با قطری بسیار کم آن را بر سطح گچ بکشند.
شیوهی کار جلد لاکی به این صورت بود که ابتدا بر چوبی نازک یا بر سطح مقوا و کاغذی فشرده شده، ورقه ای ظریف از گچ میکشیدند و سپس سطح گچی را با لایه ای از لاک میپوشاندند و بعد نقش موردنظر را اکثراً با رنگ و روغن بر لاک نقاشی میکردند و روی آن را با لایه ای شفاف از روغن کمان (یا روغن جلا) می پوشاندند. لاکها از موم بود و با ذوب آن میتوانستند با قطری بسیار کم آن را بر سطح گچ بکشند.
آخرین ویرایش توسط مدیر: