[ فرانتس کافکا ]

[نارسیســآ]

من پیوسته از تو گریخته ام و به اتاقم. کتاب‌هایم. دوستان دیوانه ام
و افکار مالیخولیائی ام پناه برده ام قبول دارم که کله شق بودم
اما تو هم همواره فقط در پی اثبات سه چیز بودی
اول آنکه در این ارتباط بی تقصیری
دوم آنکه من مقصرم
و سوم با بزرگواری تمام حاضری مرا ببخشی

 

[نارسیســآ]

آه اگر بدانید چه ذوقی به آدم دست میدهد که ببیند بدون اینکه تلاش کرده باشد حرفش را بخوبی میفهمند

 

[نارسیســآ]

خودم را تا حد بی عاطفه گی محض از همه کار کشیده ام
همه را با خود دشمن کرده ام.
با هیچ کس حرف نمی زنم
مردی با چشمان سیاه و بی ترحم.
که انبوهی کت کهنه بر دوش دارد

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

تنها شادی‌ام این است که هیچ‌کس نمی‌داند کجا هستم. کاش می‌توانستم همین را تا ابد کِش بدهم؛ خیلی دلخواه‌تر از مرگ است. در کنه‌ِ وجودم خالـی و بی‌حاصلم، حتی در احساسِ شادمانی‌ام.

- نامه از فرانتس کافکا به فلیسه

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

کسی که زندگی را تمام و کمال درک کند، از مُردن واهمه ای ندارد!

#فرانتس_کافکا

 

[سمانه]

همیشه از موسیقی می‌ترسیدم
چون نمی‌دانستم می‌خواهد مرا
به چه دنیایی ببرد…
فرانتس کافکا​

 

[سمانه]

دانسته و به اختیار، تنهاست،
نمی‌تواند در کشیدن بار سنگین
وجود با کسی سهیم شود،
یکه و تنها می‌رود…