پیرامون عکاسی خیابانی، تعریف و مرزبندی‌های آن، مباحث فراوانی صورت گرفته، مقالات زیادی نوشته شده و اظهار نظرات گوناگونی وجود دارد. از انتساب آن به‌عنوان یکی از گونه‌های عکاسی مستند گرفته تا گسترش آن در ابعاد یک دسته‌بندی بزرگ عکاسی و زیرمجموعه قرار دادن سایر گرایش‌ها نظیر مستند اجتماعی، مناظر شهری، پرتره‌های محیطی و … ذیل عنوان آن.
جستجوی واژه‌ی «عکاسی خیابانی» (Street Photography) در اینترنت و تلاش برای یافتن تعریف آن معمولاً با این جمله آغاز می‌شود: «…شکلی از عکاسی مستند». اما آیا واقعاً همین طور است؟ عکاسی خیابانی و عکاسی مستند هر دو سنت‌های شناخته‌شده‌ای هستند، اما چرا این دو همیشه با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند؟
بدون شک، زمانی که این دو گرایش را با هم مقایسه می‌کنیم، با شباهت‌های بصری زیادی مواجه می‌شویم. همچنین این مسأله هم ممکن است جای بحث داشته باشد که عکس‌های خیابانی غالباً می‌توانند به‌عنوان تصاویر مستند ارزش استنادی داشته باشند، به‌ویژه با گذر زمان، چرا که می‌توانند لحظه‌ای را ارائه دهند که نشان می‌دهد مردم در گذشته چگونه «به نظر می‌رسیدند».اما این درست همان جایی‌ست که شباهت‌ها پایان می‌یابند.
یکی از دلایلی که این سردرگمی همچنان ادامه دارد این است که یکی از عکاسان تأثیرگذار در ظهور و شکل‌گیری عکاسی خیابانی آنری کارتیه‌برسون (Henri Cartier-Bresson) بود، کسی که از راه فتوژورنالیسم معیشت می‌کرد. برسون هیچ‌گاه خود را عکاس خیابانی نخواند، همچنین ادعا می‌کرد که علاقه‌ای هم به مستندنگاری ندارد. به‌علاوه، بیشتر عکس‌های فتوژورنالیستی او بسیار عادی هستند، اما در مقابل، عکس‌هایی که به‌عنوان شکلی از بیان شخصی خلق کرد، شناخته‌شده و الهام‌بخش نسل بعدی عکاسان خیابانی به‌ویژه در نیویورک بودند.
جستجوی واژه‌ی «عکاسی خیابانی» (Street Photography) در اینترنت و تلاش برای یافتن تعریف آن معمولاً با این جمله آغاز می‌شود: «…شکلی از عکاسی مستند». اما آیا واقعاً همین طور است؟ عکاسی خیابانی و عکاسی مستند هر دو سنت‌های شناخته‌شده‌ای هستند، اما چرا این دو همیشه با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند؟
بدون شک، زمانی که این دو گرایش را با هم مقایسه می‌کنیم، با شباهت‌های بصری زیادی مواجه می‌شویم. همچنین این مسأله هم ممکن است جای بحث داشته باشد که عکس‌های خیابانی غالباً می‌توانند به‌عنوان تصاویر مستند ارزش استنادی داشته باشند، به‌ویژه با گذر زمان، چرا که می‌توانند لحظه‌ای را ارائه دهند که نشان می‌دهد مردم در گذشته چگونه «به نظر می‌رسیدند».اما این درست همان جایی‌ست که شباهت‌ها پایان می‌یابند.
یکی از دلایلی که این سردرگمی همچنان ادامه دارد این است که یکی از عکاسان تأثیرگذار در ظهور و شکل‌گیری عکاسی خیابانی آنری کارتیه‌برسون (Henri Cartier-Bresson) بود، کسی که از راه فتوژورنالیسم معیشت می‌کرد. برسون هیچ‌گاه خود را عکاس خیابانی نخواند، همچنین ادعا می‌کرد که علاقه‌ای هم به مستندنگاری ندارد. به‌علاوه، بیشتر عکس‌های فتوژورنالیستی او بسیار عادی هستند، اما در مقابل، عکس‌هایی که به‌عنوان شکلی از بیان شخصی خلق کرد، شناخته‌شده و الهام‌بخش نسل بعدی عکاسان خیابانی به‌ویژه در نیویورک بودند.
آخرین ویرایش توسط مدیر: