: ₪.•:.حـَـرف دل _حـَـرف حِسـاب .:•.₪

[مَـهـوا]

ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪنی ﻧﯿﺴﺖ

ﺧﻮﺍستنی ﺗﺮ ﻣﯿﺸﻮی ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ

ﺗﻮ ﺗﮑﺮﺍﺭ نمی ﺷﻮی ، ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ

 

[مَـهـوا]

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم تو را دوست دارم

سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

 

[مَـهـوا]

عشق
همین خنده های ساده توست
وقتی بـا تمـام غصه هایت میخنـدی
تـا من از تمـام غصه هایـم رهــا شوم . . .

دلم در حلقه غم ها نشسته
زبانم بسته سازم شکسته
وجودم پر از شعر عاشقانست
تو را خواهم این حرفا بهانست !

چرا می گویند “ها” نشانه جمع است ؟!
اما وقتی با “تن” جمع ببندی
“تنها”خودت می مانی و خودت!

هیچوقت
آﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﮑﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ
ﺑﯽ ﺧﻮﺩﺕ !

 

[مَـهـوا]

حرام باد دوست داشتن کسی که عاشقی سرگرمی اوست . . .

جغرافیای کوچک من
همین چشم های مشکی توست
که هیچ چیز جایش را نمی گیرد . . .

چشمان مرا به چشمهایش گره زد
بر زندگیم رنگ غم و خاطره زد
او رفت ولی نه طبق قانون وداع
یکبار فقط به شیشه ی پنجره زد . . .

دل من را تو بردی با نگاهت

اسیرم کرده ای با روی ماهت

تو را با بی گناهی می شناسند

ولیکن هست زیبایی گناهت !

 

[مَـهـوا]

عشق یعنی:
وقتی نیستش به یادشی و می خوای باهاش باشی
وقتی باهاشی همش می خوای نگاش کنی
وقتی نگاش میکنی دوست داری از ته قلب شاد باشه
و وقتی داری نگاش میکنی و میفهمی از ته قلب خوشحاله عاشق تر شی…

 

[مَـهـوا]

تو مرا می فهمی
من تورا می خواهم
و همین ساده ترین قصه یک انسان است
تو مرا می خوانی
من تو را ناب ترین شعر زمان می دانم
و تو هم می دانی
تا ابد در دل من می مانی…

 

[مَـهـوا]

اگه یه زن
تو رو اونقدر دوس داشته باشه که
از آرزوهاش بخاطرت بگذره،
از خدا یه عمر تازه بخواه!
یه عمر واسه خوشبخت کردنش خیلی کمه!

 

[مَـهـوا]

غیرت یعنی نزاری از دیگران آزاری به طرفت برسه
نه اینکه اونو آزار بدی به خاطر دیگران
وقتى به یکى زیادى تو زندگیت اهمیت بدى
اهمیتتو تو زندگیش ازدست میدى
به همین راحتى

زندگی شبیه شعریست

قافیه هایش با من ، ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !

 

[مَـهـوا]

گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد

ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد

چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند

برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد . . .

 

[مَـهـوا]

انسانهای خوب همانند گلهای قالی اند

نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !