شعر [بازسوز]

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

رنگی کنار شب
بی حرف مرده است.
مرغی سیاه آمده از راههای دور می‌خواند از بلندی بام شب شکست!
سرمست فتح آمده از راه،
این مرغ غم پرست...

[سهراب سپهری]​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

دود می خیزد ز خلوتگاه من
کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟
با درون سوخته دارم سخن
کی به پایان می رسد افسانه ام؟

[سهراب سپهری]​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

بسترم صدف خالیِ
یک تنهایی‌ست..
و تو چون مروارید،
گردن آویزِ کسان دگری!

[ هوشنگ ابتهاج]
​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست
چون رود بگذر از همه‌ی سنگریزه ها

[فاضل نظری]​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

آنچه در یادش نمانده
یادِ ماست...

[فریدون مشیری]​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

آب را گل نکنیم!
شاید این آب روان،
می‌رود پای سپیداری
تا فرو شوید اندوه دلی...​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

حرف بزن، حرف بزن، سالهاست
تشنه‌ی یک صحبت طولانی‌ام

[محمد علی بهمنی]​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

سفر دراز نبود!
عبور چلچله از حجم وقت
کم می‌کرد...​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

هرکسی ویرانه‌ی خود را
عمارت می‌کند
ما به تعمیر دل بی‌پا و سر
ویران شدیم​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

سوز دل
اشک روان
آهِ سحر
ناله‌ی شب
این همه از نظر لطف شما می‌بینم​