شاید بتوان عکاسی را در سه حیطه علمی، صنعتی و هنری بررسی کرد. در ابتدا عکاسي با استفاده از اصول علمی به وجود آمد. در واقع عکاسي کشف و یا اختراع یک شخص نیست.
تاریخچه عکاسی
در جهان نشان دهنده اینست که عکاسی با توجه به تلاش های نو آورانه افراد مستعد در طول زمان تکمیل شده است.
اکتشافات نوری، تحقیقات در زمینه کاغذهای حساس به نور و موارد بسیاری است که نتیجه تحقیقات و آزمایش های علمی نخبگان عکاسي است.
این علم در صنعت گسترش یافت و توسعه ای فراگیر پیدا کرد. اساس کاردوربین عکاسی از جعبه تاریک آغاز شد که مربوط به دورانی بسیار قدیمی تر از اختراع اولین دوربین عکاسي می شود.
نقش نور در ایجاد تصویر
آنچه مهم است نقش نور در ایجاد تصویر است که اساس کار عکاسی را بر عهده دارد.
برای ایجاد تصویر باید نور را بر روی فیلم عکاسي و یا گیرنده تصویر الکترونیکی ثبت کرد این تصویر باید به طریقه‌ای ظهور یافته و یا به نوعی ثابت شود.
عکاسی هنری است که با توجه به ذوق فردی که آن را عکاس می نامیم شکوفا می شود. در عصر حاضر، ثبت تصاویر بر روی کاغذ حساس به ثبت لحظات ناب بر روی گیرنده های تصویر تبدیل شده است.
در این میان تفاوت عکس خوب و عکس بد در اصولی است که هنرمند عکاس برای خلق تصاویر هنری به کار می گیرد.
هنر عکاسی
هر چند وجود قریحه ذاتی در هنر می تواند منجر به خلق آثاری بدیع شود ولی بدون شک در عکاسي که علمی است آمیخته به هنر، می توان با آموزش صحیح تصاویری فوق العاده ثبت کرد.
چنانچه اصول عکاسی به صورت آکادمیک تدریس شود می تواند با علاقه هنرجو ترکیب شده و جلوه ای بدون نقص را نمایان کند.
از این رو با توجه به علاقه ای که در بین اقشار جوان و مستعد وجود دارد تصویرگران پویا اندیش ، سالهاست اقدام به برگزاری کلاس های اموزش عکاسی برای سنین مختلف نموده است.
این کلاس ها با توجه به تکنیک های فنی، توسط اساتید با تجربه و متخصص تدریس می شوند. برای آگاهی از زمان برگزاری کلاس ها می توانید با ما تماس بگیرید. مشاهده فایل‌پیوست 64775
اولین تصویر عکاسی شده از لیتوگرافی در سال 1822 میلادی توسط ژوزف نیسه فور ثبت شد.
این مخترع فرانسوی توانست تصویری دائمی را به ثبت برساند که شروعی برای رشد روز افزون عکاسي شد.
لازم به ذکر است تصویر ثبت شده وی از طبیعت عکاسي شده و مربوط به اصطبل و کبوترخانه می باشد.
هنر عکاسی ، هنر ثبت لحظات است.
لحظه هایی که شاید تکرار ناپذیر باشند توسط عکاس ثبت شده و به تاریخ می پیوندند.
هنر عکاسی به شیوه های گوناگونی اجرا می شود و عکاس در زمینه های مختلفی فعالیت می کند ، از جمله :
عکاسی پرتره
عکاسی از طبیعت
عکاسی ورزشی
عکاسی خبری
عکاس علمی
عکاسی هنری
برخی از زمینه های رایج تر هنر عکاسی می باشند که هر کدام مزایا و مشکلات خاصی رادارد.
کارعکاس علمی، ثبت داده های علمی است و این مستلزم داشتن آگاهی نسبی در زمینه های متفاوتی است که می تواند مهندسی ، پزشکی و علوم محض را شامل شود.
عکاسی خبری باید توانایی تهیه عکس هایی منحصر به قرد را در اماکن عمومی داشته باشد. برای گرفتن یک تصویر خبری، هرگز نمی توان سوژه عکاسی را از قبل آماده کرد.
عکاس خبری باید دیدی متفاوت داشته باشد و جزئی ترین اتفاقات را نیز از دست ندهد.
مشاهده فایل‌پیوست 64777
تقسیم بندی سبکها و ژانر های عکاسی کار مشکلی است به همین دلیل هر عکاس را می توان صاحب یک ژانر از عکاسی دانست. در این نوشته سعی شده به تمام انواع عکاسی که شناخته شده پرداخته شود و در پایان منابع آموزش عکاسی از لیندا برای شما معرفی شود.
۱.عکاسی مفهومی – Conceptual
عکاسی مفهومی از جنبش هنر مفهومی در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به وجود آمد
عکاسی مفهومی سعی دارد آنچه در ذهن عکاس است را به تصویر بکشد و ذهن بیننده را به فکر وادار کند مانند عکس های سورریال (سبک سورریالیسم یا فرا واقع گرایی)
عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنرهایی مانند نقاشی ، شعر ، موسیقی و … در می آورد.عکس های همه سبک های عکاسی می توانند در این دسته قرار گیرند به شرطی که مفهومی خاص را به بیننده القا کنند.
عکاسی از کودکان/ خانواده (Baby/family photography) نوع دیگری از عکاسی است که بسیار محبوب بوده و در آن سعی عکاس بر این است که موقعیت و حالات مختلف کودک و خانواده اش را به تصویر بکشد. برای ثبت لحظه ای زیبا اعضای خانواده دور هم جمع می شوند.
۳.عکاسی کوبیسم – Cubism
معنای لغوی آن مکعب گرایی است و از نقاشان سرآمد در این سبک می توان از پیکاسو نام برد. در این سبک نوعی نگاه متفکرانه و متفاوت به جهان هستی وجود دارد. در این سبک از عکاسی معمولا در دید اول تصویر درهم و پیچیده به نظر می آید که با توجه بیشتر میتوان به هدف عکاس از آن پی برد.
۴.عکاسی ماکرو
در این سبک (Macro Photography) یا عکاسی از نمای نزدیک عکاس به سراغ موضوعاتی چون : حشرات، گل ها، قطره های آب و… میرود. به قدری به آنها نزدیک می شود که تمامی اجزایی که شاید با چشم غیر مسلح دیده نشوند را به تصویر بکشد. برای این سبک از عکاسی، لنز های خاصی وجود دارند که امکان زوم بالا روی سوژه را به عکاس می دهند، همچنین استفاده از فلاش ویژه در این سبک کاربرد خوبی دارد.
عکاسی انتزاعی یا آبستره در مقابل ریالیسم یا واقع گرایی جای می گیرد.انتزاعی برخلاف ریال، به شکلی خالص در دنیای واقعی وجود ندارد.در این سبک قوه تخیلِ عکاس از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بطور مستقیم در تصویری که بوجود می آید دخالت دارد. به همین ترتیب سوژه چیزی نیست که بطور کامل و دست نخورده در طبیعت دیده شود، بلکه در عکاسی انتزاعی، عکس یا کاملا غیرواقعی و خیالی است و یا سوژه در واقعیت وجود دارد ولی عکاس با حذف موارد اضافی یا ایجاد تغییر در کادر بندی،و پررنگ کردن جنبه های مهمتر سوژه تصویری متفاوت از واقعیت ارائه می دهد و به مخاطب این امکان را می دهد که سوژه را از همان منظری که خود می بیند ببیند.یک فاکتور مهم در انتزاعی کردن عکس، استفاده از زاویه هایی است که بیننده به آن عادت ندارد و غیرمعمولی است.
۶.عکاسی معماری – Architecture
همانطور که از اسم آن پیداست، عکاسی از ساختمان ها، بناها و سازه های گوناگون و معماری شهری را شامل می شود که مهمترین اِلِمان در ثبت این عکسها ذوق و قریحه ی عکاس است.در این سبک عکاس باید سعی کند پرسپکتیو را کنترل کرده و انتخاب مناسبی از عمق میدان داشته باشد.همچنین بدلیل بزرگی آثار معماری،جهت قرار دادن همه آن در کادر ، نوع لنز هم اهمیتی ویژه دارد تا عکاس مجبور به فاصله گرفتن زیاد از موضوع نشود.
در این سبک از عکاسی، عکاس بدون بزرگ نمایی و یا تغییر در اصل موضوع به ثبت تصویر از دستاوردها، خدمات و محصولات یک شخص یا سازمان میپردازد.
۸.عکاسی تبلیغاتی – Commercial
بسیاری این سبک را با سبک عکاسی صنعتی اشتباه میگیرند. در صورتیکه عکاسی تبلیغاتی برخلاف عکاسی صنعتی در به تصویر کشیدن یک محصول بزرگ نمایی می کند و سعی در نشان دادن بهترین شکل آن دارد. عکاسی تبلیغاتی در بازاریابی کاربرد زیادی دارد. و در این نوع عکاسی، گذشته از آگاهی رسانی تلاش بر جلب نظر مشتری است. عکاسان این سبک ذهنی پر از ایده های متفاوت دارند.
۹.عکاسی فاین آرت – Fine art
در سبک عکاسیِ فاین آرت یا هُنری، مقصود تولید عکس های صرفاً زیبایی شناسانه است و از آنجا که زیبایی مفهومی مطلق نبوده و هر فرد تعریفی مختص به خود از آن دارد، عکاسی هنری بسیار شخصی و ذهنی است.آلبرت سندز، کارلتون واکینز و تیموتی سولیوان از جمله عکاسان برجسته هنری به حساب می‌آیند.تصاویر گرفته شده در این سبک خود نمایانگر یک اثر هنری هستند. تصاویری خلاقانه که جذابیتی انتزاعی دارند. میتوان این عکس ها را برابر با بیان احساسات و افکار یک هنرمند روی بوم نقاشی دانست. این سبک از عکاسی، منحصر به اهداف تجاری نیست و در عین حال می‌تواند کاربرد زیادی در حرفه‌های خلاقانه داشته باشد. عکاس هنرهای زیبا بایستی درک و نگاهی فراتر از ظواهر بدیهی داشته باشد.
