[ نـامــه هـای عـاشـقـانــه ]

[Diako]

در حضور زندگي ، يك ستاره پر غبار
از عبورلحظه ها ، انتظار يك سوار
عشق من چه خسته است!
قلـبـــــــــــــــــــ او شكسته است!
درد زخم ديروز است؛
روي درد بي شما
مرز شب كه بسته نيست ، باورم كن اي عزيز!
بغض من شكته نيست ؛
بشكن آخر اين حصار
مانده روي قلبـــــــــــــــــ من ، درد سخته فاصله
فصل ها و فصل ها ؛ انتظار و انتظار.

 

[Diako]

دیگر صدای من به صدایت نمی رسد
یکریز میدود و به پایت نمی رسد
چشم انتظار معجزه بودم ببینم ات
دستان کوچکم به دعایت نمی رسد
دستی که روی شانه ی من باد کرده است
هرگز به گیسوان رهایت نمی رسد
حالا در این قفس،نفس ام را شماره کن
از لای میله ها که هوایت نمی رسد!
دیشب شنیده ام که شدی بنده ی کسی
افسوس دست من به خدایت نمی رسد

 

[Diako]

توی ساحل روی شنها قایقی به گل نشسته

یکی با چشمون گریون گوشه ای تنها نشسته

نگاه پراضطرابش به افق به بی نهایت

ساکته اما تو قلبش داره یک دنیا شکایت

تو چشاش حلقه ی اشکه توی قلبش غم دنیا

منتظر به راه یاره تا بیاد امروز و فردا

باورش نمیشه عشق و همه دنیاش زیر آبه

تنها مونده توی ساحل زندگی براش عذابه

تنهایی براش عذابه

خاطرات ل*ب دریا دیگه از یادش نمیره

همه دنیاش زیر آب و خودشم به غم اسیره

دست بی رحم زمونه عشقشو برده به دریا

حالا از خودش می پرسه میادش آیا و آیا ؟

عاشقی که تنها باشه توی دنیا نمی مونه

دل عاشقو شکستن شده کار این زمونه

خاطرات ل*ب دریا دیگه از یادش نمیره

همه دنیاش زیر آب و از غم دوریش می میره

هرگز از یادش نمیره از غم دوری می میره

 

[Diako]

چه غروبی بود
چه شبی خواهد شد…
***
من و تو دست ها در هم گره
چشم ها در هم تنیده
کنار امواج وحشی
کنار آن شراره های داغ
بعد از آن آب تنی طلایی
***
و حال عطر شب بوها
“سمفونی جیرجیرکها”
نوای گیتار بیگانه ات
با همراهی صدای من
طعم بستنی بهارنارنج تابستانی
جای ستارگان خالی
کمی هم نور مهتاب
شاید وقتش فرا رسیده
شکستن همه ی ِ استقامت ها....

 

[Diako]

يــه چيزايي هست که آدم دوســت داره فقط با يـــه نفــر داشــته باشه

با يـــه نفري که اهلــش بــاشــه . . .

حـــالا بــگو در حــد يــه چــايي خــوردن. . .

با اهلــش که باشــي

دلت هم اهل ميشــه

حالــت رو بــه راه ميشــه

 

[Diako]

باغی پر از گلهای پرپر نیستم که!؟
از اشکهای آسمان٬تر نیستم که!؟
نام مرا با "درد" می خوانی٬عجیب است
شاعرتر از دیوان "قیصر" نیستم که!
پاییز کامل شد٬حسابم را رسیدی
با چند تا جوجه برابر نیستم که؟!
با طعنه هایت جام قلبم را شکستی
یک گوش دروازه٬یکی در نیستم که
گفتی نمیخواهی مرا؟!باشد٬شنیدم
اینقدر تکرارش نکن٬کر نیستم که.....
شاید زیادی از سرم باشی٬ولی باز
از دختر همسایه کمتر نیستم که!
می بینم آنروزی که خورشیدت نتابد
می بینم آنروزی که دیگر نیستم که....

 

[Diako]

چـقـدر حـواسـم بـه تـوسـت . . !

اگـر خـودت هـم بـيـايـی ،

نـمـی تـوانـی

پـرتـش کـنـی . . .

 

[Diako]

عشق من . .
.حالـــــــا حرفـــــــهایمان بمـــــــاند برای بعد …
دلخوری هـــــــایمـــــــان …
دلـــــــتنگی هـــــــایمـــــــان …
و تمـــــــام اشکـــــــهای مـن …
تنها به من بگو …
با او چـــــــگونـــــــه میگـــــــذرد …
کــــــه با مـن نمی گذشت . . . ؟

 

[Diako]

من ِ همیشه دلتنگ ، تا جایی که یادم می آید...
تا جایی که خودم را می شناسم....
توی نوشته هایم ،شوق های کوچک وبزرگی داشته ام...
همان جایی که پای عطر خاطره ها را وسط کشیده ام...
آنجا که از حرارت آغوشت، عاشقانه ،نوشته ام...
آن جاهایی که از دوستت دارم هایم ذکر ساخته ام...
از دلتنگیهایم ،رویا...
از حسرت هایم ،آرزوهایی شیرین...
از کابوس هایم ،خوابهایی لبریز از رایحه ی حضورت...
من ِ همیشه دلتنگ، جانم به جان ِ این دوستت دارمها بسته است...
دلم، وسط این عاشقانه ها ،دارد نفس می کشد...
دارد زندگی می کند با لذت هایی که نوشتنی نیستند...
شاید هم ، من ،از پس ِ نوشتن شان بر نمی آیم...!!
من، تنها می دانم
دلتنگیهایم،باران چشمهایم،کلمه هایم،این خانه ی عاشقانه را ،
دوست دارم
چون گوشه گوشه اش، بوی تو را می دهد...
چون می دانم از ،نَفس ، به من نزدیک تری
وحیف که این کلمه ها،این خط ها ،این خانه ،این من ِ همیشه دلتنگ،
آنقدرها هنر نداریم
که بی توضیح و بی حاشیه ، ریشه های بلندِ دوست داشتن را
بِدوانیم به جان ِ ساکنین اینجا....!!

 

[Diako]

یه وقتایی که دلت گرفته . . .
بغض داری, آروم نیستی ,دلت براش تنگ شده. . .
حوصله ی هیچکس رو نداری!
به یاد اون لحظه ای بیوفت که بی قراری هاتو دیداما چشماشو بست و رفت .