?•~ شخصیت و شخصیت پردازی
?•~ اشخاص خلق شده در داستان، نمایشنامه و فیلمنامه را که می توانند انسان، حیوان، شیء و حتی روح باشند شخصیت گویند. شخصیت در هر اثر روایتی و نمایشی، فردی است که کیفیت روانی و اخلاقی او، در عمل وی و آنچه که می گوید، دیده شود. به عبارتی دیگر، شخصیت عبارت است از مجموعه غرایز، تمایلات و صفات و یا عادات فردی که در یک شخص جمع شده است.
?•~ خلق چنین شخصیتهایی، طوری که برای خواننده واقعی و قابل باور باشند را شخصیت پردازی گویند. با این روش، نویسنده، شخصیت را به واسطه افکار، اعمال، رفتار و گفتارش از دیگران متمایز می کند.
?•~ در داستان کوتاه مجالی برای شخصیت پردازی کامل نیست در حالی که شخصیت پردازی مهمترین اصل رمان نویسی است، ولی در داستان کوتاه هم باید به مقدار لزوم شخصیت را برای خواننده معرفی کرد. به فرض، برای شخصیت پردازی ظاهری یک آدم طمّاع، دیگر لازم نیست به تمام خصوصیات او اشاره شود بلکه ذکر رفتار و یا علامت مشخصه آن فرد که وی را از دیگران جدا می کند، کافیست.
?•~ به طور مثال، این شخص می تواند قیافه کریهی داشته باشد و یا اینکه یک پایش بلنگد. اشاره به یک خصوصیت بارز ظاهری و یا باطنی در این گونه موارد کافی است و خواننده زود در نظرش شخص را تجسم می کند که یک طماع لنگ چه شکلی است. پس لازم به توصیف نویسنده نیست. گاه خود مخاطب با استفاده از تخیلش اشخاص و مکان را تصور می کند.
#رمان_نویسی
#ایده
#ادامه_دارد
?•~ اشخاص خلق شده در داستان، نمایشنامه و فیلمنامه را که می توانند انسان، حیوان، شیء و حتی روح باشند شخصیت گویند. شخصیت در هر اثر روایتی و نمایشی، فردی است که کیفیت روانی و اخلاقی او، در عمل وی و آنچه که می گوید، دیده شود. به عبارتی دیگر، شخصیت عبارت است از مجموعه غرایز، تمایلات و صفات و یا عادات فردی که در یک شخص جمع شده است.
?•~ خلق چنین شخصیتهایی، طوری که برای خواننده واقعی و قابل باور باشند را شخصیت پردازی گویند. با این روش، نویسنده، شخصیت را به واسطه افکار، اعمال، رفتار و گفتارش از دیگران متمایز می کند.
?•~ در داستان کوتاه مجالی برای شخصیت پردازی کامل نیست در حالی که شخصیت پردازی مهمترین اصل رمان نویسی است، ولی در داستان کوتاه هم باید به مقدار لزوم شخصیت را برای خواننده معرفی کرد. به فرض، برای شخصیت پردازی ظاهری یک آدم طمّاع، دیگر لازم نیست به تمام خصوصیات او اشاره شود بلکه ذکر رفتار و یا علامت مشخصه آن فرد که وی را از دیگران جدا می کند، کافیست.
?•~ به طور مثال، این شخص می تواند قیافه کریهی داشته باشد و یا اینکه یک پایش بلنگد. اشاره به یک خصوصیت بارز ظاهری و یا باطنی در این گونه موارد کافی است و خواننده زود در نظرش شخص را تجسم می کند که یک طماع لنگ چه شکلی است. پس لازم به توصیف نویسنده نیست. گاه خود مخاطب با استفاده از تخیلش اشخاص و مکان را تصور می کند.
#رمان_نویسی
#ایده
#ادامه_دارد
آخرین ویرایش توسط مدیر:
•~ برای اینکه شخص زنده و قابل قبولی عرضه کنید باید عوامل بسیاری را مد نظر داشته باشید.