|✖ ضـَـرَبــانِ مَعکـــ♥ـــوس✖|

[Diako]

دلسرد شده‌ام، نه به خاطر رفتن تو … بلکه به خاطر جشنی که از باب آمدنت در قلبم برگزار کرده بودم … دلسرد لحظه لحظه‌های آن هستم.

 

[Diako]

اینجا دیگر خانه نیست، به ماتمکده‌ای می‌ماند که از در و دیوارهایش اندوه چکیده و قلبش سخت در حال خونریزی است.

 

[Diako]

گفته بودی فرداهای ما را خواهی ساخت، اما چه ساده رفتی و امروز و فردای من را در ماتم و اندوه رها کردی.

 

[Diako]

وقتی به پرنده‌ها می‌نگرم که چه سرگردان در آسمان پرواز می‌کنند، بی‌اختیار یاد سرگردانی دلم می‌افتم که به هر جا پرکشید، بی‌ثمر به خانه بازگشت.

 

[Diako]

تلخی سرنوشت من، به سیاهی گیسوان تو می‌ماند که برای همیشه از دیدن آن‌ها محروم شده‌ام.

 

[Diako]

کاش می‌توانستم یک بار دیگر رو به غروب ایستاده و از اعماق دلتنگی‌هایم به آن سوی خیال، پلی از اندوه ترسیم کنم.