شعر اشعار دو بیتی

[RIWAN]

حالی است که مرا ثبت دفترها باد
چون آب طرب به جام و ساغر‌ها باد
منصور چه کرد غیر باید از دوست
آن یاد خوشش همیشه در سرها باد
منصور اوجی

 

[RIWAN]

دیروزت اگر رو به قتال آوردیم
در پاسخ تو زبان لال آوردیم
امروز به خیمه‌گاه آن دعوت ناب
صد علقمه لبیک زلال آوردیم

حسن حسینی

 

[Mohadeseh.jh]

هم نظری هم خبری هم قمران را قمری
هم شکراندر شکراندر شکراندر شکری

« مولانا »

 

[RIWAN]

روزی که ز دریای لبش در می رفت
نهر کلماتش از عطش پر می‌رفت
یک جوی از آن شط عطش سوز زلال
آهسته به آبیاری حر می‌رفت

حسن حسینی

 

[RIWAN]

ل*ب تشنه‌ام از سپیده آبم دهید
جامی ز زلال آفتابم بدهید
من پرسش سوزان حسینم، یاران!
با حنجره عشق جوابم بدهید

حسن حسینی

 

[RIWAN]

آتشکده آتش دردی ای مرد
اسطوره ایمان و نبردی ای مرد
پهنای زمین عرصه نامردانست
تنها تو در این میان مردی ای مرد

حسن حسینی

 

[RIWAN]

با گام تو راه عشق آغاز شود
شب با نفس سپیده دمساز شود
با نام تو ای بهار جاری در جان
یک باغ گل محمدی باز شود

حسن حسینی

 

[RIWAN]

هرچند شکسته ساز خوش آهنگش
در خویش فشرده مرگ، تنگاتنگش،
بر مزرع سرخ شیعه، خوش می‌تابد
خورشید شقیقه شقایق رنگش

حسن حسینی

 

[RIWAN]

همواره دلم لبالب از یاد تو باد
خورشید شبم نام سحر زاد تو باد
حاشا که بجز حرف تو حرفی بزنم
این حنجره ارزانی فریاد تو باد

حسن حسینی

 

[RIWAN]

آنان که زبان عشق می‌دانند
ل*ب بسته سرود عاشقی می‌خوانند
با رفتنشان ترنم آمدن است
خورشید غروب کرده را می‌مانند

حسن حسینی

 

[RIWAN]

در جاری رود عشق تطهیر شدند
چون چشمه رها ز خاک دلگیر شدند
شفاف به شکل آبشاری ز شکوه
از خویش گذشتند و سرازیر شدند

حسن حسینی

 

[RIWAN]

ای گذشته شب سیاه تبعیدی تو
عید سحراست و مرگ شب عیدی تو
تا حشر نشان کهکشان دل ماست
منظومه زخمهای خورشیدی تو

حسن حسینی

 

[RIWAN]

کس چون تو طریق پاکبازی نگرفت
با زخم نشان سرافرازی نگرفت
زین پیش دلاورا، کس چون تو شگفت
حیثیت مرگ را به بازی نگرفت
حسن حسینی

 

[RIWAN]

ما مرغ سحر خوان شگفت آواییم
خونین پر و بالیم و شفق سیماییم
در معبر تاریخ چو کوهی بشکوه
صد بار شکسته‌ایم و پابرجاییم

حسن حسینی

 

[RIWAN]

جام شبمان تهی ز مهتاب مباد
با دیده ما وسوسه خواب مباد
رودیم و به ل*ب سرود دریا داریم
در ما نفس ** مرداب مباد

حسن حسینی

 

[زهرا بابازاده🌚✨️]

گلی بودی در آن گلدان خالی
نوازش کردمت، گفتم چه حالی؟

همی قلبم پر از غم بود آن شب
خیالت مانده بود در آن حوالی

 

[firozeyeãbi]

دریای خیالیم و نمی نیست در اینجا
جز وهم وجود و عدمی نیست در اینجا

رمز دو جهان از ورق آینه خواندیم
جزگرد تحیر رقمی نیست در اینجا

بیدل دهلوی

 

[m.amir]

گر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت
زمین در گردشش با تو مداری تازه خواهد یافت

دل من نیز با تو بعد از آن پاییز طولانی
دوباره چون گذشته نوبهاری تازه خواهد یافت

حسین منزوی