°دیمیتری شوستاکوویچ°

[HILDA]

دوران کودکی و خانواده دیمیتری شوستاکوویچ

دیمیتری شوستاکوویچ در سال 1906 در سن پترزبورگ به دنیا آمد. والدین او اهل سیبری بودند، جایی که پدربزرگ (از طرف پدری) آهنگساز آینده به دلیل شرکت در جنبش اراده مردم تبعید شد. پدر این پسر، دیمیتری بولسلاوویچ، یک مهندس شیمی و عاشق موسیقی بود. مادر - سوفیا واسیلیونا، که در زمان خود در هنرستان تحصیل می کرد، پیانیست و معلم پیانو خوبی برای مبتدیان بود. در خانواده، علاوه بر دیمیتری، دو دختر دیگر بزرگ شدند. ماریا خواهر بزرگتر میتیا بعدها پیانیست شد و زویا کوچکتر دامپزشک شد. هنگامی که میتیا 8 ساله بود، جنگ جهانی اول آغاز شد. پسر کوچولو با گوش دادن به صحبت های مداوم بزرگسالان در مورد جنگ، اولین قطعه موسیقی خود "سرباز" را نوشت. در سال 1915، میتیا برای تحصیل در ژیمناستیک فرستاده شد. در همان دوره، پسر به طور جدی به موسیقی علاقه مند شد. مادرش اولین معلم او شد و چند ماه بعد شوستاکوویچ کوچک تحصیلات خود را در مدرسه موسیقی معلم مشهور I.A.Glyasser آغاز کرد. در سال 1919 شوستاکوویچ وارد کنسرواتوار پتروگراد شد. A. Rozanova و L. Nikolaev معلمان او در کلاس پیانو بودند. دیمیتری همزمان در دو کلاس از هنرستان فارغ التحصیل شد: در سال 1923 در پیانو و دو سال بعد در آهنگسازی.
​

 

[HILDA]

فعالیت خلاق آهنگساز دیمیتری شوستاکوویچ

اولین کار مهم شوستاکوویچ سمفونی شماره 1 بود - کار دیپلم فارغ التحصیل هنرستان. در سال 1926 اولین نمایش این سمفونی در لنینگراد برگزار شد. منتقدان موسیقی شروع به صحبت در مورد شوستاکوویچ به عنوان آهنگسازی کردند که می تواند از دست دادن مهاجران اتحاد جماهیر شوروی از کشور سرگئی راخمانینوف، ایگور استراوینسکی و سرگئی پروکوفیف را جبران کند. رهبر ارکستر معروف برونو والتر از این سمفونی خوشحال شد و از شوستاکوویچ خواست که موسیقی اثر را برای او به برلین بفرستد. در 22 نوامبر 1927، اولین نمایش این سمفونی در برلین و یک سال بعد در فیلادلفیا برگزار شد. اولین اجراهای خارجی سمفونی شماره 1 باعث شهرت جهانی این آهنگساز روسی شد. شوستاکوویچ با الهام از موفقیت خود، سمفونی دوم و سوم، اپراهای "دماغ" و "بانو مکبث منطقه متسنسک" (بر اساس آثار نیکلای گوگول و نیکولای لسکوف) را نوشت. شوستاکوویچ والس منتقدان اپرای شوستاکوویچ لیدی مکبث از ناحیه متسنسک را تقریباً با اشتیاق دریافت کردند، اما "رهبر مردمان" آن را دوست نداشت. طبیعتاً بلافاصله یک مقاله به شدت منفی منتشر می شود - "آشفتگی به جای موسیقی". چند روز بعد ، نشریه دیگری ظاهر شد - "Balet Falsehood" که در آن باله شوستاکوویچ "جریان روشن" مورد انتقاد ویرانگر قرار گرفت. شوستاکوویچ با ظهور سمفونی پنجم که خود استالین در مورد آن اظهار داشت: "پاسخ هنرمند شوروی به انتقاد منصفانه" از مشکلات بیشتر نجات یافت.
​

 

[HILDA]

سمفونی لنینگراد اثر دیمیتری شوستاکوویچ

جنگ 1941 شوستاکوویچ را در لنینگراد یافت. این آهنگساز کار روی سمفونی هفتم را آغاز کرد. این اثر که نام "سمفونی لنینگراد" را دریافت کرد، برای اولین بار در 5 مارس 1942 در کویبیشف اجرا شد، جایی که آهنگساز تخلیه شد. چهار روز بعد، این سمفونی در سالن ستون خانه اتحادیه های مسکو اجرا شد. سمفونی لنینگراد اثر دیمیتری شوستاکوویچ در 9 اوت، این سمفونی در لنینگراد محاصره شده اجرا شد. این اثر آهنگساز به نمادی از مبارزه با فاشیسم و مقاومت لنینگرادها تبدیل شده است.

ابرها دوباره جمع می شوند

تا سال 1948، آهنگساز هیچ مشکلی با قدرت نداشت. علاوه بر این، او چندین جایزه و عناوین افتخاری استالین دریافت کرد. اما در سال 1948، در قطعنامه کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد (بلشویک ها)، که در مورد اپرای دوستی بزرگ وانو مرادلی صحبت کرد، موسیقی پروکوفیف، شوستاکوویچ، خاچاتوریان به عنوان "بیگانه با مردم شوروی" شناخته شد. ". شوستاکوویچ با تسلیم شدن به دستورات حزب "به اشتباهات خود پی می برد." در آثار او آثاری با شخصیت نظامی - میهنی ظاهر می شود و "اصطکاک" با مقامات متوقف می شود.

​

 

[HILDA]

زندگی شخصی دیمیتری شوستاکوویچ

با توجه به خاطرات افراد نزدیک به آهنگساز، شوستاکوویچ در برخورد با زنان ترسو و ناامن بود. اولین عشق او یک دختر 10 ساله ناتاشا کوبه بود که میتیا 13 ساله یک پیش درآمد کوتاه موسیقی را به او تقدیم کرد. در سال 1923، آهنگساز مشتاق، تانیا گلیونکو معاصر خود را ملاقات کرد. پسر هفده ساله ای دیوانه وار عاشق دختری زیبا و تحصیلکرده شد. جوانان رابطه عاشقانه ای را آغاز کردند. علیرغم عشق شدید، دیمیتری فکر نمی کرد که تاتیانا را پیشنهاد کند. در نهایت گلیونکو با طرفدار دیگرش ازدواج کرد. تنها سه سال پس از آن، شوستاکوویچ به تانیا پیشنهاد کرد که شوهرش را ترک کند و با او ازدواج کند. تاتیانا نپذیرفت - او منتظر یک فرزند بود و از دیمیتری خواست که او را برای همیشه فراموش کند. شوستاکوویچ که متوجه می شود نمی تواند معشوق خود را برگرداند، با نینا ورزار، دانشجوی جوان ازدواج می کند. نینا به شوهرش یک دختر و یک پسر داد. آنها تا زمان مرگ نینا بیش از 20 سال در ازدواج زندگی کردند. پس از مرگ همسرش، شوستاکوویچ دو بار دیگر ازدواج کرد. ازدواج با مارگاریتا کایونوا کوتاه مدت بود و همسر سوم ایرینا سوپینسکایا تا پایان عمر از آهنگساز بزرگ مراقبت کرد. تاتیانا گلیونکو موز آهنگساز شد و اولین سمفونی و تریو خود را برای پیانو، ویولن و ویولن سل به او تقدیم کرد.​

 

[HILDA]

آخرین سالهای زندگی شوستاکویچ

در دهه 70 قرن بیستم، آهنگساز چرخه های آوازی را بر اساس اشعار مارینا تسوتاوا و میکل آنژ، کوارتت های زهی 13، 14 و 15 و سمفونی شماره 15 نوشت. آخرین اثر این آهنگساز سونات برای ویولا و پیانو بود. شوستاکوویچ در پایان زندگی خود از سرطان ریه رنج می برد. در سال 1975، بیماری آهنگساز را به قبر آورد. شوستاکوویچ در قبرستان نوودویچی در مسکو به خاک سپرده شد.

جوایز دیمیتری شوستاکوویچ شوستاکوویچ

نه تنها مورد سرزنش قرار گرفت. گهگاه جوایز دولتی دریافت می کرد. این آهنگساز در پایان عمر خود تعداد قابل توجهی از سفارش ها، مدال ها و عناوین افتخاری را جمع آوری کرد. او قهرمان کار سوسیالیستی بود، دارای سه نشان لنین، و همچنین نشان های دوستی مردم، انقلاب اکتبر و پرچم سرخ کار، صلیب نقره ای جمهوری اتریش و نشان هنر و ادبیات فرانسه بود. این آهنگساز عنوان هنرمند ارجمند RSFSR و اتحاد جماهیر شوروی ، هنرمند خلق اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. شوستاکوویچ جایزه لنین و پنج جایزه استالین، جوایز دولتی اتحاد جماهیر شوروی اوکراین، RSFSR و اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. او برنده جایزه بین المللی صلح و I. جی سیبلیوس. شوستاکوویچ دارای دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه های آکسفورد و اوانستون نورث وسترن است. او عضو آکادمی‌های علوم زیبای فرانسه و باواریا، آکادمی‌های موسیقی سلطنتی انگلیس و سوئد، آکادمی هنر سانتا سیسیلیا در ایتالیا و غیره بود. همه این جوایز و عناوین بین المللی از یک چیز صحبت می کنند - شهرت جهانی آهنگساز بزرگ قرن بیستم.
​