سیاوش قمیشی
یه حس پدرانه ای بهش دارم. مهم نیست آهنگ های جدیدش پرطرفدار نباشن یا کیفیت گذشته رو نداشته باشن. وقتی یه چیزی میگه مستقیم میشینه تو قلبم. انگار یه پدر مهربون و دلسوز بدون هیچ قصد و نیتی داره من رو (نه همه ی کسایی دیگه ای که اون آهنگ رو میشنون، خودِ من رو) نصیحت میکنه یا دلداری میده.