شعر [ گـ✿ـیسُوانِ پاییزْ ]

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

‌‌​

---

‌
●●●
‌‌‌
[ پاییزِ عاشق ]

دست نوازش باد بر لابه‌لای گیسوانِ دشت و شاخسارهای درختان، صدای خش‌خش برگ‌هایِ رنگارنگ زیر پای عابران،
صدای چک‌چک باران بر شیشه‌های پنجره..
‌​

---

‌
تاپیک اختصاصی می‌باشد.
‌‌
از ارسال اســپم بپرهیزید!
‌‌​

---

‌‌‌
•°••••°•
‌‌​

 

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

●●●
‌
اینجا هنوز کسی است
که به‌اندازه‌ی هزاران نفر نیست
و جایش روی تمام صندلی‌ها خالی‌ست
کسی که هر پاییز
پای تمام درختان شهر
«شد خزانِ» تازه‌ای خواهد کاشت

و کسی که تو را دیده باشد
پاییز‌های سختی خواهد داشت!
‌​

---

‌

 

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

●●●
‌
عطر پرتقال می‌گیرد نفسم
از تو که می‌گویم
نارنجی می‌شود دنیایم
تو را که می‌بینم
و تو بکرترین منظره‌ای
مثل درخت پرتقالی
که در پاییز به بار نشسته باشد!
پر از بو‌سه
پر از دوستت دارم..
‌

---

‌

 

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

●●●
‌
ریشه‌ام در بهار است و
برگ هایم در پاییز
نه سبز می‌شوم نه زرد
این روز‌ها
حال درختی را دارم
که فصل‌ها را نفهمیده...!
‌​

---

‌

 

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

○●○●○
‌
آرام شده‌ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ‌هایش را
باد برده باشد...!
‌

---

‌‌‌

 

[چَڪاوڪِ سِـپید؛]

‌●●●
‌
دوستت دارم..
باید در چشمان نگریست.
یا در گوش‌ها گفت؟
جنبش انگشتانت که به روی هم انباشته شده بود
و مروارید چشمانت
دلیل بود؟

در عصر یک پاییز
در اتو‌بو‌س بودیم
دورمان دیوار شیشه‌ای سبز ...
سبزی شیشه‌ها، زرد پاییز را
سبز خرم کرده بود.
از سبزی برگ‌ها بهار به ا‌تو‌بو‌س نشست.

بیرون خزان در کار بود.‌
نمی‌دانستم در بهار درون باید گفت؟
یا در خزان برون؟

من و بهار پیاده شدیم
بهار در خیابان محو شد
پاییز در کنارم راه می‌آمد..
‌​

---

‌