هنر گوش دادن

بعضی افراد ظاهرا به گفته‌های ما گوش می‌کنند اما در واقع توجهی به آن ندارند. آن‌ها با نگاه کردن به این سو و آن سو، یا عقب و جلو رفتن در جای خود، بی‌توجهی خود را لو می‌دهند.


وقتی به حرف‌های ما توجه می‌شود، احساس امنیت در ما رشد می‌کند.
 
وقتی غم و افسردگی را در فردی مشاهده می‌کنیم، معمولاً تصور می‌کنیم که مشکلی پیش آمده یا اتفاقی افتاده است. شاید آن مشکل یا اتفاق این است که هیچ‌کس به او گوش نمی‌کند.


به محض آنکه بتوانید درون خود را بیرون بریزید و طرف مقابل هم شما را درک و تصدیق کند، بار سنگینی از دوش شما برداشته می‌شود. درد شما یکباره فروکش می‌کند.
 
وقتی هیچ‌یک از دو طرف حاضر نیست چرخه واکنش هیجانی را بشکند، در نهایت هر دو طرف، بی‌آنکه درک شده باشند، خشمگین و ناراضی کنار می‌کشند.


گفت‌وگو با بعضی دیگر از افراد هم به این دلیل سخت است که بسیار کم‌حرف هستند.
 
وقتی غم و افسردگی را در فردی مشاهده می‌کنیم، معمولاً تصور می‌کنیم که مشکلی پیش آمده یا اتفاقی افتاده است. شاید آن مشکل یا اتفاق این است که هیچ‌کس به او گوش نمی‌کند.
 
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 0)
هیچ کاربر ثبت نام شده ای این تاپیک را مشاهده نمی کند.
عقب
بالا پایین