همگانی هنرمند و خوشنویس محمدرضا شجریان

ماه تی تیماه تی تی عضو تأیید شده است.

ژورنالیست
ژورنالیست
تیم تگ
مدیر بازنشسته
نوشته‌ها
نوشته‌ها
3,728
پسندها
پسندها
2,968
امتیازها
امتیازها
323
سکه
93
✼به نام خدا✼



محمّدرضا شجریان (۱ مهر ۱۳۱۹ – ۱۷ مهر ۱۳۹۹) موسیقی‌دان و خوانندهٔ موسیقی سنتی ایرانی بود. شجریان در میان دوست‌داران خود با عنوان «استاد آواز ایران» و «خسروِ آواز ایران» شناخته می‌شود.بسیاری از مردم ایران او را مهم‌ترین چهرهٔ موسیقی ایرانی و یکی از نمادهای مهم فرهنگ و موسیقی ایران‌زمین می‌دانند.شجریان از آوازه‌ای بین‌المللی نیز برخوردار است.محمدرضا شجریان از بنیاد آقاخان، جایزهٔ خداوندگار موسیقی را دریافت کرده است و نامزد جایزه گرمی نیز بوده است.
 

وی همچنین خوش‌نویس خطِ نستعلیق،رئیس شورای عالی خانه موسیقی ایران، بنیان‌گذار گروه شهناز،شرکت دل‌آواز،باغ هنر بم و طراح چند ساز موسیقی بود. او در قرائت قرآن نیز فعالیت داشت و دعای ربنا، نامدارترین تلاوت قرآنیِ او بود.
 
استاد غلامحسین امیرخانی خوشنویس سرشناس در یادداشتی که در روزنامه ایران منتشر شده است، درباره محمدرضا شجریان نوشت:

غلامحسین امیرخانی نوشته است: «دوستی دیرینه من و آقای شجریان به سال‌های خیلی دور برمی‌گردد؛ اگراشتباه نکنم سال ۱۳۵۰ بود و آقای شجریان از مشهد به تهران آمده بودند.
ابتدا با دفتر خوشنویسی استاد حسین میرخانی که خود از اساتید صاحب ‌سبک درخط نستعلیق معاصر و همچنین موسیقی آن دوران بودند آشنا شدند. من نیز علاقه‌مند به هنر خوشنویسی و موسیقی بودم و سال‌ها قبل دردانشگاه از محضر استاد حسین میرخانی هنر خوشنویسی را تملذ کرده‌ام. آن زمان که آقای شجریان به انجمن خوشنویسی آمدند جزو مدرسین این انجمن بودم و به یاد دارم استعداد فوق‌العاده و بی‌نظیری در زمینه خوشنویسی داشتند.
 
در واقع آن دوران که ایشان به‌طور جدی به موسیقی آوازی نمی‌پرداختند دریک مدت کوتاهی آثار قلمی ایشان قابل توجه بود، بویژه خط نستعلیق و این خط را دشوارترین هنرروزگار معرفی می‌کردند. باید بگویم خط نستعلیق موسیقی مجسم است و مانند موسیقی دارای پیچ‌وخم‌ها و ظرافت‌های خاصی است. البته با نگاه دقیق‌تر خواهید دید همه هنرهای سنتی و ملی ما چون ادبیات، موسیقی، معماری، خوشنویسی به لحاظ ریشه‌ای به نوعی مشترکند و با یکدیگر پیوند دارند و ازعمق و لطافت خاصی برخوردارند و نماینده اندیشه و ذوق ملت ایران هستند.
 
جامعه خوشنویسی هم با ادبیات کم نظیر ایران سابقه و الفت نزدیکی داشته و دارد و در بین شعرای بزرگ ایران، کتاب‌های فرهنگی، هنری و ادبی ما کتاب‌های بالینی خوشنویسی محسوب می‌شوند، اما صدای نازنین و ملکوتی آقای شجریان سبب شد شناختی دوباره نسبت به ادبیات داشته باشیم. در واقع ما هنرمندان خوشنویس با صدای آسمانی آقای شجریان توانستیم با شاعران بزرگی چون حافظ، سعدی و مولانا تجدید ارادت کنیم. آثار بی‌نظیر آقای شجریان درعالم موسیقی آوازی توانست پیوند عمیق و عاطفی بین ملت ایران و فارسی زبان‌ها بر قرار کند که هیچ گاه کهنه نمی‌شود و این آثاردرخشان مرور ذهنی همه ماست و به جایگاهی رسیدند که یگانه دوران شدند.

 
سرانجام دوستی‌ها و رفاقت من و آقای شجریان به رفت وآمد خانوادگی منجر شد و سال های سال این ارتباط وجود داشت. آنچه که درشخصیت ایشان است به غیرازهنرمتعالی ایشان درزمینه موسیقی آوازی، سلامت زندگی اوبوده که بسیار قابل توجه است. شجریان به ورزش بویژه کوهنوردی علاقه بسیار داشت. به یاد دارم به همراه خانواده‌ها به پیک نیک دردل طبیعت رفته بودیم.موقعیتی پیش آمد که می‌بایست مسیری را تا اتومبیل پیاده طی می‌کردیم. سربالایی تندی بود و حتی بدون داشتن وزنه و بار نفس‌هایمان به شماره افتاده بود. آقای شجریان کوله سنگینی بر دوششان بود و از همان ابتدای آن سربالایی غزل معروف خواجه شیراز را با آوازی رسا خواندند که خوب در خاطرم مانده است:
زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته‌دان عشقی بشنو تو این حکایت
بی‌مزد بود و منّت هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را مخدوم بی‌عنایت
 
یکی از هنرهایی که شجریان در آن به تکامل رسید، خوشنویسی است. علاقه محمدرضای جوان به خوشنویسی باعث شد او در سال ۱۳۴۶ پس از مهاجرت به تهران برای آموختن خوشنویسی وارد انجمن خوشنویسان شود و آموزش خط شکسته را نزد ابراهیم بوذری آغاز کند. یک سال پس از آن شجریان برای آموزش خط نستعلیق به محضر حسن و حسین میرخانی راه یافت و توانست در سال ۱۳۴۹ درجه ممتاز را در خوشنویسی به دست آورد.
 
شجریان از همان ابتدای راه پیشرفت‌های قابل‌توجهی در خوشنویسی داشت و مورد توجه استادان خود قرار گرفت، تا جایی که نمونه خطی از او در دارالکتاب سید حسین میرخانی، در کنار آثار تنی چند از خوشنویسان برجسته قرار گرفت. با این حال او خوشنویسی را تنها برای خود می‌خواست و قصدی برای ادامه این مسیر و رسیدن به مرحله استادی نداشت. او درباره این موضوع گفته بود: "در دوره استادی شرکت نکردم، باید یک کتاب می‌نوشتم ولی من حوصله این کارها را نداشتم. فقط می‌خواستم خطم خوب شود.
 
اگرچه شجریان در سال‌های بعد کمتر به خوشنویسی پرداخت اما با تاسیس شرکت "دل آواز" برای انتشار آلبوم‌های موسیقی خود، در تعدادی از این آلبوم‌ها مانند بیداد، آستان جانان، خلوت‌گزیده، دل مجنون، پیام نسیم، افتخار آفاق و یاد ایام، خوشنویسی کرد. بااین‌حال به مرور فعالیت خوشنویسی او کمتر شد و خوشنویسی آلبوم‌هایش را نیز به اساتیدی مانند غلامحسین امیرخانی، عباس اخوین، یدالله کابلی و... سپرد. شجریان تا چند سال ارتباط خود را با انجمن خوشنویسان حفظ کرد و ضمن شرکت در بزرگداشت‌ها و همایش‌های خوشنویسی، آثاری را در مناسبت‌های مختلف به نمایش گذاشت. در کتاب "مجموعه آثار خوشنویسان معاصر ایران" (جلد یک ۱۳۶۴- جلد دوم ۱۳۶۸) آثاری از او موجود است و سال ۱۳۸۹ نیز آثارش در کنار جمعی از خوشنویسان معاصر در نمایشگاهی در تالار وحدت به نمایش گذاشته شد.
 
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 0)
هیچ کاربر ثبت نام شده ای این تاپیک را مشاهده نمی کند.
عقب
بالا پایین