مناسبت روز بزرگداشت لسان‌الغیب، حافظ شیرازی

[آسِمان؛آسِمان؛ عضو تأیید شده است.]

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست​

نظیر دوست ندیدم اگر چه از مه و مهر
نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست​

صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد
که چون شکنج ورق‌های غنچه تو بر توست​

نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست​

مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست​

نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است
فدای قد تو هر سروبن که بر ل*ب جوست​

زبان ناطقه در وصف شوق نالان است
چه جای کلک بریده زبان بیهده گوست​

رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت
چرا که حال نکو در قفای فال نکوست​

نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است
که داغدار ازل همچو لاله خودروست

فرا رسیدن بیستم مهر ماه روز بزرگداشت لسان الغیب حضرت حافظ شیرازی بر همگان مبارک باد.​

 

[آسِمان؛آسِمان؛ عضو تأیید شده است.]

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

ش*راب ارغوانی را گلاب اندر قَدَح ریزیم
نسیم عِطرگردان را شِکَر در مِجمَر اندازیم

چو در دست است رودی خوش، بزن مطرب سرودی خوش
که دست‌افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم

صبا خاک وجود ما بدان عالی‌جناب انداز
بُوَد کان شاه خوبان را نظر بر مَنظَر اندازیم

یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد
بیا کاین داوری‌ها را به پیشِ داور اندازیم

بهشت عَدْن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
که از پای خُمَت روزی به حوضِ کوثر اندازیم

سخندانی و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز
بیا حافظ که تا خود را به مُلکی دیگر اندازیم

بزرگداشت لسان الغیب حافظ شیرازی، بر عاشقان شعر و غزل مبارک باد ​