دانستنی های جالب درباره‌ی سیاره‌ی نپتون

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

بارش در نپتون

به گفته دانشمندان و پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلى، از سیاره نپتون دانه‌هاى تگرگ از جنس الماس فرو مى ریزند. منشاء این الماسها متان است، با توجه به فشار و حرارت درونی زیاد در این سیاره مولکول‌ها متان ابتدا مى‌شکنند و اتمهاى کربن و هیدروژن تبدیل مى شوند. سپس اتم‌هاى کربن به هم مى پیوندند و الماس را مى سازند این الماس‌ها باید تحت تاءثیر جاذبه سیاره به صورت بارانى از کریستال فرود آیند.

قمرهای نپتون

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

نپتون ۱۴ قمرِ شناخته‌شده دارد که نامشان از خدایان دریا و دیگر اساطیر یونان باستان گرفته‌شده است. بزرگ‌ترین قمر نپتون که تاکنون شناسایی‌شده، تریتون است که در ۱۰ اکتبر ۱۸۴۶ کشف گردید. اخترشناس آماتور «ویلیام لاسل» از درآمد حاصل از فروش نوشیدنی برای تأمین هزینه‌های تلسکوپش استفاده کرد.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

تریتون تنها قمر کروی نپتون است؛ ۱۳ قمرِ دیگر این سیاره شکل نامنظمی دارند. تریتون به این لحاظ منحصربه‌فرد است که تنها قمر بزرگ در منظومه‌شمسی شناخته می‌شود که در جهتِ خلاف چرخش سیاره‌اش به دور نپتون گردش می‌کند. این نوع چرخش نشان می‌دهد که تریتون شاید زمانی یک سیاره کوتوله بوده است که نپتون آن را به چنگ خود در آورد؛ نه اینکه در محل موردنظر پدید آمده باشد. جاذبه نپتون باعث کشیده شدنِ تریتون به نزدیکی سیاره می‌شود؛ یعنی تریتون پس از چند میلیون سال دیگر آن‌قدر به نیروهای گرانشی نزدیک‌تر می‌شود که آن را از بین ببرد.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

تریتون به‌شدت سرد است و دمای سطح آن به تقریباً منهای ۲۳۵ درجه سانتی‌گراد می‌رسد؛ لذا تریتون یکی از سردترین مکان‌ها در منظومه‌شمسی به شمار می‌آید. با این حال، فضاپیمای ویجر ۲ مکان‌هایی را شناسایی کرد که در آنها، مواد یخی با سرعت بیش از ۸ کیلومتر به سمت بالا پرتاب می‌شدند. پس انتظار می‌رود بخش‌های درونی آن گرم باشد. دانشمندان در حال بررسی احتمال وجود یک اقیانوس زیرسطحی در این قمر یخی هستند. در سال ۲۰۱۰، فصول در قمر تریتون شناسایی شد.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

در سال ۲۰۱۳، دانشمندانی که در موسسه سِتی مشغول به کار هستند، قمر مفقود نپتون «نیاد» را با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل شناسایی کردند. این قمر ۱۰۰ کیلومتری از دیده‌ها پنهان باقی‌مانده بود، تا اینکه ویجر ۲ آن را در سال ۱۹۸۹ کشف کرد. همچنین دانشمندان در سال ۲۰۱۳ با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل موفق به یافتن قمر چهاردهم شدند که S/2004 N 1 نام دارد. این قمر به‌عنوان کوچک‌ترین قمر نپتون شناخته‌شده و فقط ۱۸ کیلومتر گستردگی دارد.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

اخترشناسان ناسا بتازگی با دقت حرکت روی دو قمر از ۱۴ قمر داخلی سیاره “نپتون” را مد نظر قرار دادند و رقص مداری موسوم به “رقص اجتناب” را رصد کردند که مانع از برخورد آنها با یکدیگر می‌شود. قمرهای کوچک “نیاد” و “تالسا” مرتباً در فاصله ۳۵۴۰ کیلومتری از کنار هم می‌گذرند، اما مدار آنها به گونه‌ای تغییر می‌کند که پایدار و بدون برخورد می‌مانند.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

حلقه‌های نپتون

حلقه‌های غیرعادی نپتون یکنواخت نیستند، اما دارای توده‌های ضخیم و درخشانی از گردوغبار هستند. تصور بر این است که حلقه‌ها نسبتاً جوان بوده و عمر کوتاهی دارند. بر اساس مشاهدات زمینی در سال ۲۰۰۵، برخی حلقه‌های نپتون ظاهراً پایدار هستند و برخی با سرعت بیشتر در حال افول میباشند.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

تحقیق و بررسی

فضاپیمای ویجر ۲ متعلق به ناسا اولین و تنهاترین فضاپیمایی بود که در ۲۵ اوت ۱۹۸۹ از سیاره نپتون دیدن کرد. این فضاپیما موفق به کشف حلقه‌های نپتون و شش قمر این سیاره شد؛ این اقمار عبارتند از دیسپینا، گلتیا، لاریسا، نیاد، پروتیوس و تالسا. تیمی بین‌المللی از اخترشناسان که از تلسکوپ‌های زمینی استفاده می‌کنند، در سال ۲۰۰۳ خبر کشف پنج قمر را دادند که به دور نپتون می‌چرخند.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

شکل‌گیری نپتون

تصور بر این است که نپتون با ترکیبِ اولیۀ هسته جامد ایجاد شد و سپس گاز هیدروژن و هلیوم پیرامون هم در این فرایند نقش داشتند. این گازها در سحابیِ پیرامون خورشیدِ اولیه در ۴.۵ میلیارد سال پیش وجود داشتند. در این مدل، نپتون در طول بازه ۱ تا ۱۰ میلیون سال پدید آمده است.