عنوان:
عنوان اثر، هوژین است که کلمه‌ای کردی و به معنای دلیل زندگی است. با وجود این که عنوان زیباست و به خوبی با اثر و ژانر ارتباط برقرار کرده؛ لیک بهتر بود نویسنده معنی این نام را در پاورقی توضیح می‌داد؛ زیرا ممکن است خواننده‌ای با زبان کردی آشنا نباشد.
مقدمه:
مقدمه با جمله‌ای عاشقانه آغاز می‌گردد که یکی از نقاط قوت نویسنده است. در مقدمه‌ی اثر، به خوبی از آرایه‌ها استفاده شده. نویسنده خودش را به گلی پژمرده تشبیه می‌کند که با آمدن معشوق، جانی دوباره گرفته.
ژانر:
ژانر اثر عاشقانه است که به خوبی در تار و پود دلنوشته ساری و جاریست.
لحن:
لحن اثر، در تمام طول دلنوشته ثابت است و ما تغییر لحن نداریم. دلنوشته با لحنی ساده و روان نوشته شده و درونمایه‌های اصلی دلنوشته، یعنی عشق و امید در شیوه بیان اثر مشخص است.
ساختمان جملات و انسجام:
انسجام اثر به خوبی حفظ شده؛ اما در جمله‌بندی نیاز به رعایت ظریف‌کاری‌هایی هست. برای مثال، در این جمله:
"منی دوباره از من متولد شد."
تکرار ضمیر "من" از روانی جمله می‌کاهد.
آرایه‌های ادبی و انتخاب واژگان:
یکی از نقاط قوت برجسته دلنوشته، در قسمت آرایه‌های ادبیست. نویسنده به خوبی از آرایه‌های ادبی استفاده کرده. برای مثال:
- به دیوار زندگی‌ام که سفید بود رنگ‌های روشن و شاد پاشیدی.
اما همانطور که در قسمت ساختمان جملات ذکر شد، نویسنده گاهی در دام تکرار کلمات می‌افتد، برای نمونه:
- همچون آبی که از لیوان پر شده لبریز می‌شود، از من لبریز است.
اصول نگارشی:
نویسنده در این قسمت نیاز به رعایت مقداری ظریف‌کاری دارد.
قبل از تو را به یاد نمی‌آورم ولی این یک مورد را به یاد دارم.
زیرا قبل از تو احساس پوچی و خلا می‌کردم.
در این قسمت، بهتر بود به جای . از ؛ استفاده میشد؛ زیرا جمله‌ی دوم تکمیل‌کننده‌ی جمله‌ی اول است.
یا در این جا:
آخر تو نباشی که زندگی کردنی، وجود ندارد.
استفاده کردن از ویرگول از روانی جمله می‌کاهد.
سخن پایانی منتقد:
دلنوشته‌ی هوژین، دلنوشته‌ایست که در سطح مطلوبی قرار دارد و فقط با رعایت ریزه‌کاری‌هایی در انتخاب کلمات و علائم نگارشی، می‌تواند به سطح بسیار بالایی برسد.
نویسنده عزیز، توجه کنید که نقد شنیدن، به معنای ضعف اثر شما نیست؛ بلکه پله‌ای برای بهتر و مترقی‌تر شدن است.
