فلش بک چیست؟
فلش بک یک انتقال ناگهانی و کوتاه به زمانی در گذشته و بازگشتی با همان غافلگیری به زمان حال داستان است. فلش بک ها می توانند اشاراتی به گذشته شخصیت ها داشته باشند، اما در آن ها پیشینه داستان شخصیت ها در نظر گرفته نمی شوند. پیشینه داستان سفر طولانی تری است (در واقع، گاهی اوقات پیشینه داستان بیشتر داستان یا حتی کافه نویسندگان را تشکیل می دهد).
در یک فلش بک، معمولاً یک شخصیت، چیزی یا فردی از گذشته اش را به یاد می آورد. بوی یک غذا ممکن است باعث شود او آشپزخانه ای را ببیند که سالیان سال ندیده است. یا ممکن است شخصیت داستان در حالی که نور آفتاب بر صورت همسر 50 ساله اش افتاده است، به یاد دختر جوانی بیافتد که 30 سال پیش با او ازدواج کرده است.
استفاده از فلش بک ها زمانی می توانند مفید واقع شوند که می خواهید به سرنخی در یک داستان معمایی اشاره کنید یا توضیحی برای برخی ویژگی های شخصیتی ارائه دهید. به عنوان مثال شخصیتی در داستان خود دارید که از سگ ها هراس دارد. خواننده شما مایل است دلیل آن را بداند، بنابراین شما بعد از مدتی فلش بکی را در داستان ارائه می دهید، که در آن شخصیت داستان به یاد می آورد که در بچگی مورد حمله یک سگ قرار گرفته است.
فلش بک باید کوتاه باشد در حالی که پیشینه داستانی، طولانی تر است.
هنگامی که پیشینه داستانی به طور موثری لایه بندی شود، می تواند روشی مناسب برای فضاسازی و ارائه توضیحات باشد. منحرف کردن توجه خوانندگان خود از زمان حال داستان به شما این امکان را می دهد تا بر زمان ها و مکان هایی تمرکز کنید که بینش عمیق تری را نسبت به یک شخصیت یا یک موقعیت ارائه می دهند.
فلش بک یا گذشته نمایی از جمله صحنه هایی هستند که نوشتن آن ها دشوار است.
صحنه های فلش بک اگر بطور تأثیرگذاری نوشته شوند، داستان های مهمی را از گذشته شخصیت ها منتقل می کنند که مستقیماً هسته عاطفی یک روایت را هدف قرار می دهند. از فلش بک تنها زمانی استفاده کنید که مطمئن هستید هیچ شیوه بهتری برای افشای آن اطلاعات وجود ندارد و در نتیجه وجود چنین صحنه ای در داستان شما ضرورت می یابد.
