کسانی که درگیر این حالت میشوند، بیشتر وقتشان را صرف فکر کردن به موضوعات منفی میکنند و همین باعث میشود انرژی روانیشان تحلیل برود و خلقوخویشان رو به افت برود.
آنها با تمرکز مداوم بر نگرانیها، ناخواسته سوختی برای دوام انرژیهای منفی فراهم میکنند.
دنیل کانمن، کسی که اصطلاح «توهم تمرکز» را مطرح کرده، میگوید: وقتی به چیزی فکر میکنیم، معمولاً آن را بسیار مهمتر از واقعیتش تصور میکنیم. اما همینکه تمرکز خود را از آن برداریم، اهمیتش بهطور قابل توجهی کم میشود.
مشکل زمانی شروع میشود که دیدگاه ما محدود باشد و نتوانیم این جابهجایی تمرکز را انجام دهیم؛ در نتیجه کنترل ذهن از دست میرود و افکار مزاحم تبدیل به مشغلهای دائمی میشوند.