ادبیات فلسفی و" اجتماعی "

[Lidiya]

غمگین نشو

وقتی کسی تلاشت را

نمی‌بیند و هنرت را درک نمیکند.



طلوع خورشید

منظره ای تماشایی است،

اما بیشتر مردم همیشه ی خدا آن موقع صبح خواب هستند.



✍جان لنون



?

 

[Lidiya]

تنهایی هزار بار
بهتر از بودن با کسی است
که حواسش با تو نیست
و فقط در آن هنگام با توست
که کسی را در کنارش ندارد...

✍ آلن_بولیو

?

 

[Lidiya]

به گمانم ذهنیتی که آدم‌ها از خود برای هم به یادگار می‌گذارند، از همه چیز بیشتر اهمیت دارد.
وگرنه همه آمده‌اند که یک روز بروند ...

✍ #صمد بهرنگی

?

 

[Lidiya]

برای خداوند فرقی ندارد که تو
برایش نماز بخوانی یا نه ؛
برایش روزه بگیری یا نه
فرقی ندارد
چقدر برای عزیزانش ضجه زده باشی
اما اینها برای من و تو فرق می کند
و این فرق زمانی شروع شد که
من و تو بر سر خدایمان جدل کردیم ،
من گفتم من با ایمان ترم
و تو گفتی من!
و فراموش کردیم که
خدای هر دویمان یکی‌ست
خداوند عارف عاشق می خواهد
نه مشتری بهشت.



? الهی قمشه‌‌ای

ادبیات اجتماعی

 

[Lidiya]

بیشتر انسان‌ها، هنگامی که در پایان عمر به پس پشت می‌نگرند،

درمی‌یابند چقدر ناپایدار زیسته‌اند. وقتی می‌بینند آنچه گذاشته‌اند از

دستشان برود بی‌آنکه قدرش را بدانند یا لذتش را ببرند، همان

زندگی‌شان بوده، شگفت‌زده خواهند شد.

و چنین انسانی فریب‌خورده از امید، رقصان به‌سوی مرگ

می‌رود.

? درمان شوپنهاور
✍ اروین د یالوم

? ​

 

[Lidiya]

بهترین آرایش برای زندگی:



حقیقت برای ل*ب ها

بخشش برای چشم ها

نیکوکاری برای دست ها

لبخند برای صورت

عشق برای قلب



از آن ها خوب استفاده کنید و به زندگی زیبایی ببخشید.
​

 

[Lidiya]

وقتی غمگین هستید
دنیا شما را به سخره میگیرد

وقتی خوشحالید
دنیابه شما لبخند میزند

اما وقتی دیگران را خوشحال میکنید
دنیا به شما تعظیم میکند

?چارلی چاپلین

​

 

[Lidiya]

ما هیچ وظیفه ای نداریم که دیگران را از خودمان راضی نگه داریم؛

که رشته تحصیلیمان را جوری انتخاب کنیم که آنها فکر میکنند بهتر است،

که شغلمان چیزی باشد که توی جامعه موجه تر باشد...

ما هیچ وظیفه ای نداریم

که موهایمان را طوری که به نظر دیگران بهتر است آرایش کنیم،

که رژ قرمزی که زیباتر به چشمانشان می آید را روی لبهایمان بکشیم،

که ریش هایمان را آنطور که میخواهند اصلاح کنیم...

ما هیچ وظیفه ای نداریم که لباسی بپوشیم که معقول تر است،

طوری توی خیابان بخندیم که معمول تر است...

شبها یک ساعتی برگردیم که کسی نگوید دیر است، زود است، این چه ساعتی است...

ما وظیفه نداریم راجع بچه دار شدن یا نشدنمان به کسی توضیح بدهیم،

یا دلیل بتراشیم برای بالاتر رفتن سن و ازدواج نکردنمان...

ما هیچ وظیفه ای در قبال نگاه مردم به ابروهای پر شده،

ریش های بلند شده،

لباس های گاهی کهنه شده امان نداریم...

ما هیچ وظیفه ای نداریم که بگوییم چرا همین حالا توی خیابان زدیم زیر گریه،

چرا همین حالا نیشمان باز است و چرا فردا دلمان سرکار نخواسته و نرفتیم...

ما وظیفه نداریم به دیگران بفهمانیم که چرا لباس عروسمان فلان شکل بوده،

تالار عروسیمان دور از شهر بوده،

یا رنگ چشمان شوهرمان آبی

و چرا همسرمان را با اضافه وزنی که دارد دوست داریم...

ما فقط در قبال خودمان وظیفه داریم؛

که یک رشته ای را انتخاب کنیم که دوست داریم،

آنجور لباس بپوشیم که دوست داریم

که رفتارهایمان به نظر خودمان منطقی باشد

و روال زندگیمان به میل خودمان...

ما در برابر راضی نگه داشتن هیچ کس هیچ وظیفه ای نداریم

الا خودمان

فاطمه جوادی

 

[Lidiya]

زیباترین انسانهایی که دیدم،

چشم رنگی‌ها نبودند...

قد بلندها، ل*ب برجسته‌ها، مو بلوندها

هیچ کدام زیباترین نیستند...

مدلهای برندهای معروف زیباترین نیستند...

آنهایی که شبیه به ستارگان سینمای جهان اند،زیباترین نیستند...

زیباترین ها فقط شبیه به حرفهایشان هستند...

و چقدر دوست داشتنی اند

انسانهایی که شبیه به حرفهایشان هستند...

 

[Lidiya]

انجمن کافه نویسندگان

انسان به وسعت تفكرش آزاد است ؛
جنسيت واژه اي بي معناست
انسان بودن را بايد آموخت

​