محفل ادبی [ حرف دل ]

[Diako]

وَ چونان عُمرِ مُردگان ، شَب طولانی ست..

 

[Diako]

غَمهایی که چشمهارا خیس نمیکنند،
به استخوان رسیده اند ..

 

[Diako]

کسی را دارم که انقدر برایم
کسی هست
که نگاهم به دنبال کسی نیست

 

[Diako]

ای خوشا کوی خرابات که پیوسته در او
مر مرا دوست همی وعدهٔ دیدار دهد

 

[Diako]

ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم
گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده‌ایم

 

[Diako]

تازه شود حیات ما چون بگشاید او دهن
بوی گل است یا نفس آب حیات یا سخن

 

[Diako]

خاطره انگیز زیبایی
و تمام مثال های دنیا
میان چشمانت دیده می شوند

 

[Diako]

خدایا!مگذار دعا کنم که مرا از دشواری ها و خطرهای زندگی مصون داری،

بلکه دعا کنم در رویارویی با آنها بی باک وشجاع باشم.

مگذار از تو بخواهم درد مرا تسکین دهی،بلکه توان چیرگی بر آن را به من ببخشی.

 

[Diako]

تو بهترین سال هایِ زندگی مون؛
منتظرِ اومدن بهترین سال هایِ زندگی مون هستیم !

 

[Diako]

فروغی بسطامی
هر گرفتار که در بند تو می‌نالد زار
می‌برد حسرت صیدی که گرفتارتر است

 

[Diako]

حال دلت که خوب باشد
همه دنیا به نظرت زیباست
حال دلت که خوب باشد
حتی میشوی همبازی بچه ها
و چقدر لذت دارد
که آدم حال دلش خوب باشد
حال دلتان همیشه خوب...

 

[Diako]

یه قانونی هست که میگه:
به هرچی فکرکنی همون میشی
هر چیو حس کنی جذبش میکنی
هر چیو تصور کنی خلق میکنی...

 

[Diako]

زندگی شما رو آروم آروم
آماده میکنه که دل بکنید
و دوباره دل بسازید.
که پایان رو بپذیرید
و دوباره با
شروعی دیگه آشتی کنید..

 

[Diako]

باید ماند و بِ تو ثابت کرد
که با مویِ سپید هم زیبایی

 

[Diako]

دلم حَرَم میخواهد
که بشینم و نگاه کنم به ضریحت
که بشینم و آرام آرام با تو حرف بزنم
که بشینم و دل باز کنم و سبک بال برگردم

آخ که چقدر از تو دور شدم .....

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

«من عزیز دلم، از تو جدا بشوم؟ من که اینجا پشت میزم در آرزوی روی تو مُشرف به مرگ هستم؟ امروز موقعی که بیرون، توی راهروی تاریک، دستم را می‌شستم چنان در فکر تو دست و پا می‌زدم که برای آرام کردن خودم نزدیک بود در اثر تاریکی هوا به بیرون پنجره قدم بگذارم. این است حال و روز من...»

"فرانتس کافکا"

 

[BluęЯosę]

چمدان بسته‌ام از هر چه منم دل بکنم،
پیرو عقل شوم قید دلم را بزنم..


▪︎اخوان ثالث​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

«‏ذهنم مغشوش است و دلم گرفته است و از تماشاچی بودن دیگر خسته‌ام. به محض این‌که به خانه برمی‌گردم و با خودم تنها می‌شوم، یک‌مرتبه احساس می‌کنم که تمام روزم به سرگردانی و گمشدگی در میان انبوهی از چیزهایی که از من نیست و باقی نمی‌ماند گذشته است.»

"فروغ فرخزاد"