عناصر طراحی مجسمه (Sculptural Design)

دو عنصر اساسی مجسمه را می توان در فضا و ماده (جرم) خلاصه کرد.
ماده یا جرم به توده مواد گفته می شود.
که مجسمه را شامل می شوند و هوای اطراف آن توده را فضا می نامند.
این فضای اطراف چه بسا توسط خود مجسمه شکل می گیرد تا تهی بودن را القا کند.
عنصر بسیار مهم دیگر مجسمه ها (سطح) است.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
استفاده از سطح می تواند تاثیرات بصری متفاوتی از جمله محدب بودن، مقعر بودن، مسطح بودن، رنگی یا غیر رنگی بودن را ایجاد کند.
برای مثال، سطوح محدب (Convex Surfaces) القا کننده و رضایت، فشار درونی و لبریز بودن هستند این در حالیست که
سطوح مقعر (Concave) نشانه فشار بیرونی، غیر واقعی بودن و سقوط هستند.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
پایه و اساس هنر مجسمه سازی

  1. جهت و رویکرد
  2. تناسب
  3. تعادل
  4. اتصال
  5. مقیاس
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کاربرد جهت در مجسمه سازی

  • برای ایجاد حس هماهنگی (و یا عدم هماهنگی) در یک مجسمه
  • و یا میان اجزاء آن
  • و یا در میان مجسمه و ببیننده
  • یا میان مجسمه و محیط اطرافش ، هنرمند مجسمه ساز براساس یک پلان فضایی کار خود را بنا می دهند .
که این پلان و یا طرح اصلی باعث ایجاد و تناسب خطی در اثر خواهد شد .
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
بنابراین برای مثال ، حالت ها و ژست های پیکره انسانی در مجسمه ها براساس 4 سطح اصلی محاسبه و ساخته می شوند :

  1. محور حرکت آناتومی بدن
  2. برمحور نشان دادن مجسمه ها از زاویه جلو (بیشتر در مجسمه های ایستاده دوره ارکانیک یونان به چشم می خورد)
  3. نوعی حالت حرکتی (داینامیک) که در آن یکی از اعضای بدن پیچ خورده و یا دچار چرخش شده است (نمونه های آن در آثار میکل آنژ دیده می شوند)
  4. نوعی دیگر از حالت بدن که در آن وزن بدن بر روی یک پا قرار می گیرد (متداول در مجسمه های فیگو راتیو دوره کلاسیک)
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کاربرد تناسب در مجسمه سازی

اینکه هنرمندان مجسمه ساز چگونه تناسب را در آثار خود ایجاد می کنند کاملاً از هنرمندی به هنرمند دیگر تفاوت دارد .
برخی از هنرمندان به خصوص مجسمه سازان مصری تناسب را براساس مرتبه و رده بندی اجتماعی افراد در جامعه خود و گاهاً غیر طبیعی به وجود می آورند .
به این صورت که رب النوع ها در بزرگترین اندازه و فرعون ها در ابعاد کمی کوچکتر و شهروندان و عموم مردم در اندازه های کوچک درست می شوند .
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
دیگر مجسمه سازان رویکردی طبیعت گرایانه تر را برگزیدند در مقایسه می توان گفت
در بسیار از فرهنگهای قبیله ای، بنا به دلیل مذهبی و یا فرهنگی، ابعاد براساس اعضای مختلف بدن تفاوت می کند برای مثال سر انسان را در ابعادی بزرگتری می سازند.

به علاوه ، محل شست مجسمه (سطح یا قرارگیری مجسمه)نیز نیازمند تناسب خاص در فضا می باشد.
بعنوان مثال هنگامیکه، مجسمه ایستاده یک انسان که برفراز بنای بسیار بلندی در حال قرارگیری است.
قطعا بالاتنه بزرگتری را برای ایجاد هماهنگی بیشتر در دید انسان وقتی که از پایین به آن نگریسته می شود می طلبد.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
نقاش سبک روکوکو، تیه پولو (Tiepolo) شاهکار های قابل توجهی را در نقاشی های فرسک (Fresco) با به کارگیری این کاربرد در تناسب بوجود آورده است.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کاربرد تراز قیاس در مجسمه سازی

به این معنا که به ابعاد و اندازه های مجسمه در قیاس با اطرافش هماهنگ باشد.
با دقایقی قدم زدن در اطراف یک کلیسای مربوط به دوره گوتیک در اروپا و دیدن مجسمه های متنوع بکار برده شده در درگاه، سردر و سطوح دیگر
می توان درک عمیق تری از کاربرد قیاس را در مجسمه ها داشت.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
همچنین، برخی از گروهای مجسمه ها ، که در توصیف صحنه های انجیل استفاده می شوند،
می تواند ابعاد بزرگتری یا کوچکتری را اختصاص داده باشند به طور مثال مریم با کره و حضرت مسیح در ابعاد بزرگتری به نسبت بقیه پیامبران و حوریان ساخته می شده اند.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 0)
هیچ کاربر ثبت نام شده ای این تاپیک را مشاهده نمی کند.
عقب
بالا پایین