صوتی شده دلنوشته [سهراب سپهری]

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

مادرم ریحان می‌چیند
نان و ریحان و پنیر، آسمانی بی‌ابر، اتلسی‌هایی َتر
رستگاری نزدیک: لایِ گل‌های حیاط
نور در کاسه مس، چه نوازش‌ها می‌ریزد.
نردبان از سر دیوارِ بلند، صبح را روی زمین می‌آرد.
چیزهایی هست ،که نمی دانم.
می روم بالا تا اوج،من پر از بال و پرم.
راه می بینم در ظلمت، من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن.
و پر از دار و درخت.
پرم از راه، از پل، از رود، از موج.
پرم از سایه برگی در آب:
«چه درونم تنهاست»

نویسنده:سهراب سپهری
گوینده: @TaRlan~M

http://uupload.ir/view/93d3_دلنوشته_سهراب_سپهری.mp3/