دلنوشته [ سحر رستگار ]

[Kallinu]

باید بروند درِ آن اداره ی راه سازی را گِل بگیرند
وقتی هنوز جاده ای برایِ آمدنت نساخته اند...​

 

[Kallinu]

یک روز هم یکی میاید که مرا برای خودم بخواهد
که قلقم را بلد باشد و به من فرصت ناز کردن بدهد ...
کسی که با رفتنش مرا از [خیابان]ولیعصر بیزار نکند.
یکی که من برایش یکی مثل همه نباشم. ایموجی قلب هایش، لبخندش ، جانم گفتنش هایش، وقفِ عام نباشد...
من منتظر کسی هستم که همه در حسرت چشم هایش بسوزند و من ولی هر لحظه که دلم خواست ببوسمش..
میدانی شک ندارم روزی کسی میاید که ممنوعه ی همه باشد و حلال ترینِ من...
که برایِ همه همان مغرورِ دوست نداشتنی باشد و برایِ من مهربان ترینِ خواستنی
کسی که زیلویِ نیم متری مان را روی چمن خیس پهن کند و بی خیال به عالم و آدم و ادعایِ روشنفکری با من قهقهه بزند و بستنی خوردنِ دخترکِ موخرگوشی را مسخره کند و به یادِ فرزند نداشته مان بیفتد که برایش اسم انتخاب کند و از آرزوهایمان برایش حرف بزند، سرِ اینکه او بگوید پزشکی بشود که سرطان را درمان کند و من بگویم شاعرشود و حال مردم را خوب کند هی بحث کنیم و آخرش بگوید"اصلا به ما چه هرچی که خودش خواست"

یک روز کسی میاید که مالِ خودم باشد...
که وقتی گفت
" امروز سرم شلوغه بهت زنگ میزنم" دلم به هزار جا نرود...
یک روز یکی میاید که بلدمان باشد
کمی صبر...​

 

[Kallinu]

بعضی حرف ها را انگار خدا
برای آدم های خاصی ساخته است
که آنقدر بهشان میاید ...
مثلِ "دوستت دارم" گفتن به "تو"...
***
مثل انتشار یک شایعه در روزنامه‌ای کثیر الانتشار
مثل آبروی ریخته شده
مثل قاصدکی معلق در هوا
دوست داشتنت از دستم در رفته است
و دیگر هیچ چیز مثل قبل نخواهد شد...​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

آفتاب گردان ها هر صبح
به دنبالِ نورِ خورشیدند
و من هر صبح به دنبالِ تو...
خواستم بدانی
آفتاب گردان بدونِ نور خورشید میمیرد...



سحر رستگار​

 

[سمانه]

اینطوری که نمیشود!
اصلا چه کاریست هرشب،
هرشب به تو فکر کنم،
وقتی همه چیز تمام شده است..
بالاخره از یک جایی به بعد باید دل کند
و فراموش کرد..
عزمم را جزم کرده ام
دیگر به تو فکر نکنم...
راستی پتوئی ،
ملحفه ای ،
روی خودت بینداز ،
هوا دارد سرد میشود
یک وقت سرما نخوری..

سحر_رستگار​

 

[سمانه]

اگر دوستش دارید به زبان بیاورید، پانتومیم که بازی نمیکنید.
از ترسِ باختن با اشاره میخواهید بفهمانید، واقعا دوستش دارید و به زبان نمی آورید.
یکی از راه میرسد که بی هیچ عشقی تکیه کلامش دوستت دارم است،
می آید،
میگوید،
میبرد دلش را،
و شما میمانیدُ
دوستت دارم هایی که در عطرِ پیراهنش جا مانده است...

 

[سمانه]

میچسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه ها
کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی اش
یک فنجان چای بهار نارنج
که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد...