دلنوشته عاشقانه

به نام همانی که لبخندش آغازگر عشق شد نام دلنوشته: سیلاژ نویسنده: مهدیس امیرخانی ژانر: تراژدی، عاشقانه بدایت: شب است و تو نیز مانند همیشه نیستی. من پس از تو، در فراق تو، با عطرت عجین شده‌ام، می‌شود عطرت را از من مانند خودت نگیری؟ آخر یادم می‌آورد روزهای خوبم را، روزهایی که برای من بوده‌ای! تو را...

شاعر میفرماید که: آشکارا نهان کنم تا چند؟ دوست میدارمت به بانگ بلند.… #عراقی ?

عشق دانشکده تجربه ی انسانهاست گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است.

باران باران که می بارد ترانه ها آرام آرام جان می گیرد و بوی خاک باران خورده یاد تورا با خود می آورد..

هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد وقت آن است که بدرود کنی زندان را

تو قشنگترین دلیل برای نشون دادن مهربونی خدا، روی زمینی!

هر چقدر هم که بگوییم: مردها فلان زن‌ها فلان یا تنهایی خوب است و دنیا زشت است؛ آخرش روزی قلبت برای کسی تندتر می‌زند... [چارلز بوكوفسکی]

چه آرامشی در من است، وقتی با منی دور نشو، مرا از من نگیر من حوالی تو بودن را، دوست دارم …

من صدای نَفَست را سلامی می دانم؛ که آفتاب، اولین بار، به دانه ی گندم داد! #رسول_ادهمی

چشمات وقتی میخندی بوی پرتقال میدن و صدای خندهات شبیه صدای سوختن هیزم وسط یه زمستون یخبندونه? [مازیتوفسکی]

مرا حرفه یی دیگر نیست جز آنکه دوستت بدارم و روزی که از مواهب من بی نیاز شوی و دیگر نامه های مرا نپذیری کار و حرفه ام را از دست خواهم داد...

بعضی از نگاه ها صدایِ قشنگی دارند بدون کلامی جویایِ حالت می شوند بدون کلامی " دوستت دارم " را می گویند، بدون کلامی آرامش و اطمینان را به قلبت بر می گردانند بعضی از نگاه ها صدایِ قشنگی دارند دُرست مانندِ نگاهِ تو ...

از دِل که این هَمه به تو دل بَست دلخورم...

میخواهـم ؛ ڪمی در فنجانت شعـر بریزم بنوش و عاشق‌تر شو بهانہ نڪَیـر دوستم بـدار من در معبد چشم‌هایت عشــق را ستایش میڪنم هر روز ..!!

جایی برای عشق در قلبت کنار بگذار زیرا عشق تو را زیباتر می‌ کند دوست‌ داشتنی‌ تر، خالص‌ تر، پاک‌ تر گویی تو بالی هستی روی شانه‌ های فرشته‌

اونجا که شاملو میگه: [و جز اینم هنری نیست، که آشیان تو باشم]

اگر نمی‌خواستی مرا؛ پس چرا همچنان ماهی‌های افکارم در اقیانوس خاطرت غوطه‌ور می‌ماند؟ مگر چه می‌شد که کنارت بنشینم و با هم قلوه سنگ‌های ریز و درشت کنار دستانمان را بر بدنه‌ی دریا می‌زدیم؟ زیبا هم می‌شد. دنیا؛ دنیا حتی زیبا می‌شد با تصویر من در کنار تو... . چمن‌ها دستان گره خورده‌ی من و تو را کم...