شعر احساسی و ناب

برای همه امیدواران ناحوشی ها از دل ل*ب بی ذوق ماست ذوق اگر باشد همه دنیا خوش است

هر شبی پیش چراغی سوز خود گویم، از آنک سوخته با سوخته بیرون فشاند سوز خویش در دلم باز آمد او، یاری کن، ای خون جگر تا بگریم سیر من بر روزگار و روز خویش

خوب ترین حادثه می دانمت.... ?محمد علی بهمنی

تو آن بهشت برینی که جان خاکی من برای داشتنت عین آرزو شده است... +

◇◆◆ چه خیال است، که دیوانه و شیدا نشویم؟ بوی مُشکیم، محال است که رسوا نشویم عشق، ما را ،پی کاری به جهان آورده است ادب این است، که مشغول تماشا نشویم.. ،صائب تبریزی

در میکده دوش، زاهدی دیدم مس*ت تسبیح به گردن و صراحی در دست گفتم: ز چه در میکده جا کردی؟ گفت: از میکده هم به سوی حق راهی هست

چون شانه و سنگ اگر پذیرد رایت تا فرمائی به لعل گوهرزایت دستی به صد انگشت زنم در زلفت بوسی به هزار ل*ب نهم بر پایت

شب کولاکی بود نه که در زیر دثار اختراندود شهر بلکه در ذهن مغشوش من از خودم می‌پرسم: زندگی جای مهجوری‌هاست یا که ما را به خطا پیوند زده‌اند؟ شاید هم سنت مفتون این است که دلش را بدهد و هیچ نگیرد هرگز مجموعه اشعار شمع آجین @✿Saghár

مشتاقِ توام با همه جوری و جفایی محبوبِ منی با همه جرمی و خطایی من خود به چه ارزم که تمنای تو ورزم؟ در حضرتِ سلطان که بَرَد نام گدایی؟ #سعدی

.

شانه خالی نمی ‌كنم ، زیرا با تو همواره رو به رو هستم باش تا صبح دولتم بدمد شانه خالی نكن، بگو هستم !

انجمن کافه نویسندگان اشتباه می‌کنند بعضی‌ها که اشتباه نمی‌کنند! باید راه افتاد، مثل رودها که بعضی به دریا می‌رسند بعضی هم به دریا نمی‌رسند. رفتن، هیچ ربطی به رسیدن ندارد!

وقتی تمام جاده ها را به سوی خانه ات پیاده بال میزنم پشت پنجره خوابت بگیرد دلتنگ میشوی یا کتاب میخوانی؟ پرواز هم مثل شنا به جایی بند نیست دستم را بگیر تو را یاد بگیرم بانوی زیبای من!

"معنای زنده بودن من، با تو بودن است. نزدیک، دور سیر، گرسنه رها، اسیر دلتنگ، شاد آن لحظه ای که بی‌ تو سر آید مرا مباد! مفهوم مرگ من در راه سرفرازی تو، در کنار تو مفهوم زندگی‌ است. معنای عشق نیز در سرنوشت من با تو، همیشه با تو، برای تو، زیستن."

صبح برکت چشمان توست آنگاه که انتظار حضورت واژه واژه در من شعر می‌شود مریم پورقلی

غیر از کنار، هیچ ز اهل جهان مگیر #صائب_تبریزی

غیر شیدایی مرا داغی به پیشانی نبود من‌که پیشانی نوشتم جز پریشانی نبود همدمی ما بین آدم‌ها اگر می‌یافتم آه من در سینه‌ام یک عمر زندانی نبود دوستان رو به رو و دشمنان پشت سر هرچه بود آیین این مردم مسلمانی نبود خار چشم این و آن گردیدن از گردن‌کشی‌ست دسترنج کاج‌ها غیر از پشیمانی نبود چشم کافرکیش...

همین جا درون شعرهایم بمان تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛ من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم