|بازی‌های محلی گیلان|

[تاسیـان]

آونخوتی‌


بازیکنان دایره‌وار ایستاده و پشک (قرعه) می‌اندازند و بدین‌ترتیب فردی که باید چشم بگذارد را تعیین می‌کنند. این فرد باید با چشمان بسته، بازیکنان را دنبال کند و یکی از آنها را بگیرد. در نتیجه چشم فرد گرفته شده بسته می‌شود و بازی به‌همین طریق ادامه می‌یابد. این بازی نیز بیشتر در لاهیجان رایج است.

 

[تاسیـان]

خرس‌بانی


یک خرس‌بان، خرس رام و اهلی را به کوچه، بازار و خانه‌ها آورده و با او کارهای نمایشی انجام می‌دهد. به این ترتیب که او را وادار به بالا رفتن از درخت می‌کند یا عصائی به دست وی می‌دهد تا با دو پا راه برود. پس از برنامه نمایش، مردم غذای نیم‌خورده خرس را به بچه‌های لاغر خود می‌دهند و معتقد هستند که غذای دهان‌زده خرس، کودکان لاغر را چاق می‌کند.

 

[تاسیـان]

دُم‌کشی‌


هریک از بازیکنان، پارچه باریکی به شکل نوار را در پشت و زیر کمربند خود می‌بندد. پس از آن همگی در محوطه بازی پراکنده می‌شوند. بازیکنان سعی می‌کنند دم یکدیگر را بکشند. بازیکنانی که دم آنها کشیده می‌شود، از بازی اخراج می‌شوند. آخرین فردی که باقی می‌ماند، برنده بازی است. هیچ‌یک از بازیکنان نباید، پارچه را به ک*مر خود گره بزند، بهتر است پارچه آنقدر دراز باشد که مقداری از آن روی زمین قرار بگیرد، تا با گذاشتن پا روی آن کشیده شود. این بازی در رودسر رایج‌تر است.

 

[تاسیـان]

ستاره‌شناس


یکی از بازیکنان داخل تشت و کنار پنجره می‌نشیند. سپس آستین خود را به‌طرف پنجره نگاه می‌دارد و از داخل آن ستاره‌های آسمان را می‌شمارد. در همین زمان یکی دیگر از بازیکنان، یک‌ ظرف آب آورده و آن را داخل تشت می‌ریزد و لباس فردی را که در حال شمارش ستاره‌هاست، خیس می‌کند. این بازی در رامسر مرسوم است.

 

[تاسیـان]

هَکِش‌هَکشی


بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می‌شوند و هر دو گروه در دو صف کنار یکدیگر می‌ایستند تا روی دو گروه به‌طرف هم باشد. یاران هر گروه دست‌های یکدیگر را می‌گیرند و دو نفر اول هر دو صف، پنجه در پنجه هم می‌کنند و هرگروه سعی می‌کند گروه دیگر را به سمت خود بکشد. صف از هر کجا که جدا شود، تعدادی از یاران یک گروه را به‌سوی گروه دیگر می‌برد. این افراد توسط گروهی که آنها را کشیده‌اند، زده می‌شوند و باید سعی کنند هرچه زودتر از چنگ آنها گریخته و به‌سوی گروه خود بازگردند.

منبع: همشهری