بیوگرافی هلن‌کلر| نویسنده نابینا و ناشنوا

[جوجـــه طـــلا]

 

[جوجـــه طـــلا]

تحصیلات هلن کلر

هلن حتی زمانی که دختر بچه ای بود بسیار مشتاق ورود به دانشگاه بود. در سن 14 سالگی، وی در یک مدرسه ناشنوایان در نیویورک ثبت نام کرد و در 16 سالگی به «مدرسه کمبریج بانوان جوان» در ماساچوست راه یافت. کلر در سال 1900 توسط کالج رادکلیف پذیرفته شد و 4 سال پس از آن، به کمک آنی سالیوان معلم خود، که سخنرانی ها را در کف دست او می نوشت، از آنجا فارغ التحصیل شد. در این مدت او توانست با فشار دادن انگشت بر گلوی آنی و تقلید ارتعاشات صوتی او صحبت کردن را بیاموزد؛ بنابراین او اولین فرد نابینا- ناشنوایی بود که از دانشگاه فارغ التحصیل شد.







دفاغ از حقوق معلولان و فعال سیاسی و اجتماعی



هلن در 24 سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد. بعد از آن تصمیم گرفت با دنیای بیرون ارتباط بیشتری برقرار و از این طریق به بهبود زندگی افراد معلول، به خصوص نابینایان و ناشنوایان کمک کند. او بعد از فارغ التحصیلی، عضو حزب سوسیالیست شد و مقالات زیادی در این زمینه چاپ کرد.





هلن که خود در دنیای صامت به سر می برد، تبدیل به صدایی برای دفاع از حقوق معلولان شده بود. او با در میان گذاشتن داستان و تجربیات زندگی خود به دیگران امید و انگیزه ‌بخشید. هلن در تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرن 20 نقش به سزایی داشت و مسائل بسیاری از جمله حقوق و مشکلات بانوان، صلح طلبی، رفاه معلولان، سوء تغذیه، کنترل بارداری ناخواسته و... را مورد بحث قرار داد. او همچنین در موسسات و سازمان های متفاوت برای دفاع از حقوق معلولان و کمک به آموزش آنها عضویت داشت و با شرکت در پویش های خیریه به افزایش آگاهی مردم نسبت به نابینایی و ناشنوایی و جذب منابع مالی برای معلولان کمک ‌کرد. هلن از دانشگاه های مختلف سراسر جهان از جمله دانشگاه تمپل و هاروارد هم مدرک دکترای افتخاری دریافت کرد.

 

[جوجـــه طـــلا]

بازیگری هلن آدامز کلر

سال 1919، هلن در فیلم صامتی در مورد زندگی خودش با عنوان «رهایی» ایفای نقش کرد. او همچنین در تئاتر وودویل، از سال 1920 به مدت دو سال بازیگری کرد. سال 1950، مستندی درباره ی زندگی او به نام «شکست ناپذیر»، برنده ی جایزه ی بهترین مستند شد و خود هلن هم جایزه ی اسکار گرفت.







ویسندگی هلن کلر

هلن کلر از زمانی که در دانشگاه «رادکلیف» دانشجو بود، نگارش را آغاز کرد و این حرفه را 50 سال ادامه داد. علاوه بر «زندگی من»، 11 کتاب و مقالات بیشماری در زمینه نابینایی، ناشنوایی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان به رشته تحریر درآورده است.

 

[جوجـــه طـــلا]

آثار هلن کلر

هلن، نویسنده ای با آثار فراوان بود که دوازده کتاب و مقاله های بی شماری در زمینه ی نابینایی، ناشنوایی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان در طول زندگی اش به رشته ی تحریر درآورده است.






اولین کتابش شرح حال زندگی خودش بود به نام «زندگی من»، که اولین بار در سال 1903 چاپ شد.




هلن کلر در اول ژوئن سال 1968 میلادی در سن 88 سالگی در فانی را وداع گفت: موسسات و انجمن هایی از هلن به یادگاری مانده اند که به منظور ادامه کار پایان دادن به نابینایی شکل گرفتند. جایزه هلن به کسانیکه توجه عموم را پیرامون پژوهش روی موضوع نابینایی متمرکز می کنند اهدا می شود.

 

[جوجـــه طـــلا]

 

[جوجـــه طـــلا]

چند جمله زیبا و آموزنده از هلن کلر




من می توانم آن چیزی را که شما آن را تاریکی می نامید، ببینم و به همین دلیل است که می توانم خوشحال باشم زیرا این دنیای تاریک برای من طلایی است. من می توانم دنیایی را ببینم که آنرا خدا بوجود آورده است و نه یک جهان ساختگی که ساخته دست انسان باشد.






*****



دریافته ام که اگر به خدا

ایمان وتوکل داشته باشید

میتوانید؛ از هیچ کجا به همه جا ..

از هیچ چیز به همه چیز ..

از هیچ کس به همه کس ..

و از انسانی تهی

به فردی کامل تبدیل شوید...





*****



تا زمانی که توده مردم برای بهبود حال یکدیگر احساس مسئولیت نکنند،

عدالت اجتماعی تحقق نمی یابد.

 

[جوجـــه طـــلا]

*****



قشنگترین چیزهای دنیا نه قابل دیدن و نه حتی قابل لم*س کردن هستند. بلکه باید آنها را با قلب خود حس کنید.




*****





من که نابینا هستم،

شما بینایان را پند می دهم:

از چشمان خود آنچنان بهره بگیرید که

گويى فردا به یکباره کور خواهید شد.

موسیقی نهفته در صداها،

نغمه ی پرندگان و آهنگ نوازندگان را

آنگونه گوش دهید،

گویی فردا به یکباره کر خواهید شد.

آنچه را می خواهید، چنان لم*س کنید،

گویی فردا به یکباره لامسه ی خود را از دست خواهید داد.

رایحه ی گُل ها را ببوئید

و هر لقمه را چنان مزه مزه کنید،

گویی فردا به یکباره شامه و ذائقه ی خود را از کف می دهید ...

 

[جوجـــه طـــلا]

به مناسبت روز جهانی معلولان

«خوش بختی شکل ظاهری ایمان است. تا زمانی که ایمان، امید و سخت کوشی نباشد، هیچ کاری را نمی توان انجام داد» (هلن کلر).

خواندن داستان زندگی «هلن کلر» نابینا و ناشنوا به دلیل سختی ها، اتفاق ها و تغییرهای زندگی اش در روز جهانی معلولان، هم چنان خواندنی و شنیدنی است؛ هرچند کم تر کسی است که این زن موفق را نشناسد. در رمانی که «رزی سلطان (Rosie Sultan )» اخیراً راجع به هلن کلر نوشته، نکته های تعجب آور جدیدی را در مورد این زن شگفت انگیز بیان کرده است که شاید خیلی از زنان تا به حال راجع به آن نمی دانستند. در این جا به چند نکته ی جالب اکتفا می کنیم.








نویسنده ای چیره دست

هلن، نویسنده ای با آثار فراوان بود که دوازده کتاب و مقاله های بی شماری در زمینه ی نابینایی، ناشنوایی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان در طول زندگی اش به رشته ی تحریر درآورده است. اولین کتابش شرح حال زندگی خودش بود به نام «زندگی من»، که اولین بار در سال 1903 چاپ شد.






هنرمندی تحصیل کرده

کلر، سال ۱۹۰۰ در کالج رادکلیف پذیرفته شد و چهار سال پس از آن، به کمک «آنی سالیوان» معلم خود، که سخن رانی ها را در کف دست او می نوشت، از آن جا فارغ التحصیل شد؛ بنابراین اولین فرد نابینا ـ ناشنوایی بود که فارغ التحصیل شد. او مدرک لیسانس هنر را کسب کرد.

 

[جوجـــه طـــلا]

گفت وگوگری با استعداد

هلن یاد گرفت با فشاردادن علامت هایی توسط انگشتان خود، به عنوان حروف، بر کف دست دیگران، با آن ها ارتباط برقرار کند. او هم چنین با ل*ب خوانی از طریق لم*س دهان و گلوی شخص صحبت کننده و استفاده از ماشین تحریر، توانست با دیگران گفت وگو کند؛ اما آیا می دانستید او حتی یاد گرفت صحبت هم بکند؟






علاقه مند موسیقی

هلن از طرف داران موسیقی بود و با انگشت های فوق العاده حساسش می توانست ارتعاش ابزار موسیقی و هم چنین صدای افراد را بشنود.





بازیگر

سال 1919، هلن در فیلم صامتی در مورد زندگی خودش با عنوان «رهایی» ایفای نقش کرد. او هم چنین در تئاتر وودویل، از سال1920 به مدت دو سال بازیگری کرد. سال1950، مستندی درباره ی زندگی او به نام «شکست ناپذیر»، برنده ی جایزه ی بهترین مستند شد و خود هلن نیز جایزه ی اسکار گرفت.

 

[جوجـــه طـــلا]

جهان گرد

هلن با وجود ناتوانی هایی که داشت، طرف دار وفادار مردم بود و در طول زندگی اش به 32 کشور جهان، از جمله: انگلستان، اسکاتلند، فرانسه، هند، آفریقای جنوبی، ژاپن و کره سفر کرد. او در طول سفرهایش سخن رانی می کرد، کنفرانس تشکیل می داد. وی با چهره های برجسته ای چون نخست وزیر انگلستان «وینستون چرچیل»، نخست وزیر هند «جواهر لعل نهرو» و امپراطور ژاپن «هیروهیتو» ملاقات کرد.





حامی سربازان

هلن به ملاقات سربازان معلول در بیمارستان های نظامی دوران جنگ جهانی اول و بعد از آن می رفت و به آن ها دلداری و انگیزه برای زندگی می داد.





فعال سیاسی

هلن، عضو اتحادیه ی کارگری چپ «کارگران صنعتی جهان» بود و برای بسیاری از آرمان های چپ گرایان، از جمله: حقوق زنان، کنترل بارداری، حق رأی برای زنان و حقوق کارگران مبارزه کرد. او هم چنین به تأسیس اتحادیه ی آزادی های شهروندی آمریکا کمک کرد.






زنی عالی مقام

هلن با تمام نخست وزیران آمریکا در دوران زندگی اش از «گرور کلولند» گرفته تا «لیندون بی. جانسون» دیدار داشت و با شخصیت های معروفی چون «مارک تواین» و «گراهام بل» دوست بود. هنگامی که کلر شش سال داشت، او را به الکساندر گراهام بل نشان دادند و گراهام بل پس از معاینه، یک معلم بیست ساله به نام آنی سالیوان را برای آموزش او فرستاد. هلن هم چنین با هنرمندان زمان خود، هم چون «چارلی چاپلین» ملاقات داشت. سال 1964، لیندون بی. جانسون بالاترین جایزه ی مدنی آمریکا، یعنی مدال رئیس جمهوری آزادی را به هلن اعطا کرد.