پیشترها با خود میگفتم که ذات دنیا نامهربانی با آدمهاست اما اکنون بسیار خود را شکسته و خالی مییابم، طوری که انگار یک ساختمان نیمهکارهام. رها شدهام و معمار من سالها پیش مرده است. خالی و خطاکار، درست مانند قسمتی از یک نوار کاست قدیمی که در صدای آرام بنان، خللی ایجاد میکند.
آخرین ویرایش: