متون و دلنوشته [مُلاقات بآ نَهَنگ]

[نهنــگ]

ما هر کسی را طوری می‌کشیم؛ بعضی از آنها را با گلوله، بعضی از آنها را با حرف و بعضی‌ها را با کارهایی که کرده‌ایم و بعضی‌ها را با کارهایی که تا به امروز برای آنها نکرده‌ایم...!

[داستایفسکی]​

 

[نهنــگ]

من دیوونه نیستم. البته می‌دونم اولین چیزی که هر دیوونه‌ای ادعا می‌کنه، اینه که دیوونه نیست! موقعیت کافکاواریه، نه؟ اگه تو دیوانه نباشی، ولی روی تو برچسب دیوانگی زده باشن، در این صورت تمام اعتراضات تو برای این‌که خلافش رو ثابت کنی، تأیید نظر اون‌ها خواهد بود.
[دنیس لهین]​

 

[نهنــگ]

آن قَدر بی حوصِله بودم که زدم آینه را شکستَم؛ چقدر این جا یک نفَر هم زیاد به نظر می‌آید و تنهایی شلوغ است. دارم پیچ و مهره‌هایَم را یکی یکی باز می‌کنم، دوست دارم خودم را ببَرم، پس بدهَم.

[رسول ادهمی]​

 

[نهنــگ]

‏لازم است قبل از فروپاشی هر پدیده‌ای، برای آخرین بار خوب نگاهش کنیم و زیبایی‌اش را خاطر بسپاریم. مثلا جنگلی که هنوز درختانش قطع نشده یا خانه‌ای که هنوز در آتش نسوخته؛ آدمی که هنوز امیدش را از دست نداده.​

 

[نهنــگ]

آنهایی که هرگز عاشق نشده‌اند خیلی چیزها نمی‌دانند! به نظر من هیچ کس تا حالا نتوانسته است عشق را به درستی وصف کند و مشکل می‌شود این احساس لطیف و شاد، اما جانکاه را توصیف کرد. و کسی که عاشق شده باشد هیچ ‌وقت نمی‌تواند با کلمات این احساس را به دیگری منتقل کند. این مقدمه‌ها و توصیف‌ها چه فایده‌ای دارند؟ فایده سخن‌ پردازی ‌های بیهوده چیست؟ عشق من بی پایان است.
[آنتوان‌ چخوف]​

 

[نهنــگ]

می‌خواهی از راز قدرتمندیِ من باخبر شوی؟!
هیچ‌کس
هیچ‌وقت
مرا واقعا دوست نداشت!

[غاده السمان]​

 

[نهنــگ]

از هرچیز، مقداری‌ به‌جا‌ می‌ماند
دانه‌های‌ قهوه‌ در شیشه،
چند‌ سیگار در پاکت
و کمی‌ درد‌، در‌ آدمی...​

 

[نهنــگ]

یک روز خودم را خواهم بخشید از آسیبی که به خویش روا داشتم، از آسیبی که اجازه دادم دیگران بر من روا دارند و چنان محکم خویش را در آغو*ش خواهم کشید که هرگز ترک خود نکنم.

[امیلی دیکنسون]​

 

[نهنــگ]

سپس راه افتاد،
به سمت دور؛
ماورای تمام باورهایش.
آنجا که می‌خواست
تنها با خودش ملاقات کند...

[ناشناس]​

 

[نهنــگ]

در نقاشی، لحظه‌ای هست که نقاش می‌داند دیگر تابلویش تمام شده.
چرایش را نمی‌داند.
فقط به ناتوانی ناگهانی‌اش در ایجادِ هرگونه تغییر در تابلو، اعتراف می‌کند.

تابلو و نقاش، وقتی از هم جدا می‌شوند که دیگر به هم کمکی نمی‌کنند!
وقتی‌که تابلو دیگر نمی‌تواند چیزی به نقاش ببخشد،
وقتی‌که نقاش دیگر نمی‌تواند چیزی به تابلو اضافه کند.

[کریستین بوبن]​

 

[نهنــگ]

سوفی گفت:
«من همیشه پیش خودم فکر می‌کردم
اگر عشق بو داشته باشه،
حتماً بوی نون تازه می‌ده...»

[ کاترین راندل ]​

 

[نهنــگ]

فقط میشه گفت ‹شرقی غمگینی هستم› که بی‌آوا و خسته است، و چون پیچکی اندوهگین به دور میله‌ی تردید میچرخد و بر یأس و غمش افزون میشود. تاریک و خاموش هستم، اما در پی نور گام برداشته و به امید صدا، ساز ناکوک قلبم را کوک میکنم. شاید.. باید از نو شروع کرد؛ از نو جوانه داد، از نو سبز شد.

[ناشناس]​