اپیزود غاسق | ریحانه اکبریان کاربر انجمن کافه نویسندگان

ابتـهاج · 1/17/24

~•به نام او که عهدش وفاست•~
مشاهده فایل‌پیوست 297704

نام اپیزود: غاسق
ژانر: تراژدی
نام نویسنده: ریحانه اکبریان
سطح اثر: اختصاصی
منتقد و ناظر : @ReiHane
ویراستار: @Jacklin
توضیحات:
موضوعی که در این اپیزود به آن پرداخته می‌شود تفکرات متفاوت و شاید تکان‌دهنده‌ای از زبان یک قاتل زنجیره‌ای است. ما تاکنون نسبت به چنین انسان‌هایی از دیدگاه خودمان قضاوت کرده و دستور قصاص می‌دهیم. حال می‌خواهیم از دیدگاه هر چند متفاوت یک قاتل و از تونل افکارش دنیا را آن‌گونه که او می‌بیند ببینیم.

Lidiya · 1/17/24

مشاهده فایل‌پیوست 32866

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!

پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" را با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ اپیزود، پادکست و دکلمه در انجمن کافه نویسندگان

هرگونه آثار شما در این بخش نباید کمتر از 7 پارت و بیشتر از 25 پارت شود.

شما می توانید پس از ارسال 5 پارت از اثر خود، درخواست نقد، درخواست تگ و درخواست جلد بدهید.

نکته : نقد اجباری می باشد و برای درخواست تگ حتما می بایست اثر شما نقد شده باشد.

درخواست نقد

درخواست نقد برای اپیزود دکلمه و پادکست

درخواست تگ

درخواست تگ برای اپیزود پادکست دکلمه

درخواست جلد

درخواست جلد برای دکلمه پادکست اپیزود

هر پست شما نباید کمتر از 8 خط باشد و بیشتر از 25 خط نباید ادامه یابد .

همچنین ‌شما می توانید پس از ارسال 7 پست اعلام اتمام نمایید تا رسیدگی های لازم صورت بگیرد.

اعلام اتمام

اعلام اتمام اپیزود پادکست و دکلمه

نکته : تنها آثاری که تگ می‌گیرند، توسط گویندگان تیم آوای کافه نویسندگان ضبط می گردد و متن آن برای دانلود به صورت فایل pdf روی سایت اصلی قرار می‌گیرند.

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه

مشاهده فایل‌پیوست 32867

°|مدیریت تالار ادبیات|°

ابتـهاج · 1/17/24

اپیزود اول

هوم دنیا قشنگه نه؟
خیلی قشنگ؟
پس...
(مکث)
پس چرا از داخل لنز چشمای من دنیا سیاه و سفیده؟
چرا آسمونی که از چشم من مشکیه، به دید بقیه آبی‌رنگه؟
آبی؟!
(نیشخند)
سرم رو بلند می‌کنم و آسمون مشکی و ظلمانی هر روزم رو تماشا.
تو همین هجده سالی که زندگی کردم، رنگی جز سیاه و سفید ندیدم توی این دنیای برزخی، برزخی بهشت‌وار!
جهانی که شاید برای بقیه پر شگفتی، زندگی، آرامش...
‌(مکث)
شاید پر خوشحالی و خنده، مهربونی، عشق!
(در آخر صدا بلند می‌شود)
پر... (مکث) پر احساس آدم بودن، خانواده، محبت، نگرانی، مادرانگی و...
(مکث همراه کمی بغض)
برای اون‌ها دنیا رنگارنگ و خوش‌عطر و خوش‌طعمه اما،
برای من دنیا کلاً دو رنگه، دو رنگ ثابت و تکراری... اون‌قدر تکراری که دلم می‌خواد با یه قلم‌موی رنگارنگ یه خط مورب بکشم وسط سیاهیش، وسط تنهایی‌های لعنتیش، وسط گزافه‌گویی آدمای بی‌رحم و بی‌احساسش، همون آدمایی که فقط کافیه یکی به شوخی ازت بد بگه تا ابد دشمنت میشن، همون آدمایی که به جای این‌که سرشون توی زندگی و خانواده خودشون باشه دقیق مثل اون راکونی که سرش رو داخل بطری نوشابه خالی رها شده کنار جاده می‌کنه و بعدش هرکاری می‌کنه نمی‌تونه در بیاره، سرشون رو داخل زندگی مردم، داخل کانون گرم خونواده‌شون، داخل اعتماد محکمشون به هم دیگه می‌کنن و کانون خونواده رو با حرفای بیهوده‌شون به هم می‌ریزن و از این کار هم نهایت لذ*ت رو می‌برن. دقیقا مثل آدمای مریضی که برای پیدا کردن سرگرمی، با یه تیر و کمون، گنجشکی که بالاخره بعد کلی جست‌و جو غذایی برای سیرکردن بچه‌هاش پیدا کرده رو می‌کشن و عین خیالشون هم نیست چه بلایی سر اون جوجه‌های چند روزه میاد؟
(با بغض اما محکم)
من توی همچین دنیایی بزرگ شدم!
توی همین دنیای سیاه و سفید یاد گرفتم قوی‌تر همیشه برنده است! توی همین دنیا یاد گرفتم اونی که غالبه بر مغلوب میشه برنده این بازی کثیف!
یاد گرفتم برای رنگی کردن این دنیای سیاه و سفید برزخی باید بُکشم!
چون... چون خونشون رنگی می‌کنه دنیای بی‌ریختم رو!
یه رنگ قرمز قشنگ که از شریان‌های رگ‌های بی‌جونشون آروم آروم بیرون می‌جهه و روی زمین ظلماتی پخش می‌شه، خیلی صحنه زیباییه، خیلی!
(محکم و با احساس هر جمله نسبت به جمله دیگه ولوم صدا بالاتر)

ابتـهاج · 1/17/24