قلب، مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند.
قلب، لانه ی گنجشک نیست که در بهار ساخته بشود و در پاییز باد آن را با خودش ببرد.
قلب، راستش نمی دانم چیست؟
اما این را می دانم
که فقط جای آدمهای خیلی خیلی خوب است!
برای همیشه…
اون که بلندت می کنه، وقتی افتادی
دنبالت می گرده، وقتی گم شدی
بیدارت کنه، وقتی خوابی
نزدیکت بباشه ، وقتی بهش احتیاج داری
باهات بخنده، گریه کنه، آرزو کنه، بجنگه و در عوض هیچی نخواد به غیر از خود تو …
بهش می گن دوست؛
… یک تیکه از زندگی…
از سلامتی خود مواظبت میکنیم، برای روز مبادا پول ذخیره میکنیم، سقف خانه را تعمیر میکنیم و لباس کافی میپوشیم، ولی کیست که در بند آن باشد که بهترین دارایی یعنی دوست را به صورتی عاقلانه برای خود فراهم کند؟