متن | انجمن کافه نویسندگان

[Vida.]

بهاری داری از وی برخور امروز
که هر فصلی نخواهد بود نوروز
گلی کو را نبوید آدمی‌زاد
چو هنگام خزان آید برد باد​

 

[Vida.]

رخی چون تازه گل‌های دلاویز
گلاب از شرم آن گل‌ها عرق‌ریز​

 

[Vida.]

سخن تا نپرسند ل*ب بسته دار
گهر نشکنی تیشه آهسته‌دار
نپرسیده هر کو سخن یاد کرد
همه گفته خویش را باد کرد​

 

[Vida.]

به هنگام سختی مشو ناامید
کز ابر سیه بارد آب سپید
در چاره‌‌سازی به خود در مبند
که بسیار تلخی بود سودمند​

 

[Vida.]

عشق تو ز دل نهادنی نیست
وین راز به کس گشادنی نیست​

 

[Vida.]

منم عاشق مرا غم سازگار است
تو معشوقی تو را با غم چکار است
مرا گر نیست دیدار تو روزی
تو باقی باش در عالم فروزی​

 

[Vida.]

خدا از عابدان آن را گزیند
که در راه خدا خود را نبیند​

 

[Vida.]

چنان زی کزان زیستن سالیان
تو را سود و کس را نباشد زیان​

 

[Vida.]

عیب کسان منگر و احسان خویش
دیده فرو کن به گریبان خویش
آینه روزی که بگیری به دست
خود شکن آن روز مشو خودپرست​

 

[Vida.]

بسم‌الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم​