متن | انجمن کافه نویسندگان

[Vida.]

ضرورت‌هایی [=بایستگی‌] که پایه و بنیان یک پیشه را شکل می‌دهد، می‌تواند دنیا را دگرگون و غنی سازد.​

 

[Vida.]

به راستی، هیچ چیز هرگز نخواهد توانست جای همسفر از دست رفته را بگیرد.​

 

[Vida.]

کسی نمی‌تواند یک دوست کهن را بیافریند و از نو بسازد.​

 

[Vida.]

شکوه و بزرگی یک پیشه، شاید پیش از هر چیز، در یکی شدن روح‌هاست و این، یک شکوه راستین است؛ شکوه مناسبات روابط انسانی.​

 

[Vida.]

فقط گامی که به پیش برمی‌داریم، می‌تواند رهایی‌بخش باشد.​

 

[Vida.]

زندگی به ما آموخته که عشق در نگاه خیره به یکدیگر نیست، بلکه در یک سو نگریستن است.​

 

[Vida.]

معنای هر چیز در خودش نیست، بلکه در نوع برداشت ما از آن نهفته است.​

 

[Vida.]

شما هیچ به گل من نمی مانید. شما هنوز هیچ چیز نشده اید. کسی شما را اهلی نکرده و شما نیز کسی را اهلی نکرده اید. برای شما نمی توان مُرد. البته گل سرخ من هم در نظر یک رهگذر عادی به شما می ماند، اما او به تنهایی از همه ی شما برتر است؛ زیرا او گل سرخ من است.​

 

[Vida.]

یک انسان، تنها می تواند با قلبش به درستی ببیند؛ چیزی که لازم و ضروری باشد، با چشم دیده نمی شود.​

 

[Vida.]

نگاهت رنج عظیمی است، وقتی به یاد من می آورد که چه چیزهای زیادی را هنوز به تو نگفته ام.​