متن | انجمن کافه نویسندگان

[Vida.]

هر چه انسان تر باشیم زخم ها عمیق تر خواهند بود.
هر چه بیشتر دوست بداریم بیشتر غصه خواهیم داشت.
بیشتر فراق خواهیم کشید و تنهایی ها یمان بیشتر خواهد شد. شادی ها لحظه ای و گذرا هستند.
شاید خاطرات بعضی از آنها تا ابد در یاد بماند اما رنجها داستانش فرق می کند تا عمق وجود آدم رخنه می کند و ما هر روز با آنها زندگی می کنیم.
انگار که این خاصیت انسان بودن است .​

 

[Vida.]

جنگ فاجعه وحشتناکی است که غیر از گریستن . کار دیگری برایش نمی توان کرد . برای کسی گریه می کنیم که شاید روزی یک سیگار را از او دریغ داشته ایم و حال مرده و دیگر بر نمی گردد .​

 

[Vida.]

مردم دیوانه اند …!
اگر تو سوپت را با چنگال بخوری. فورا به تو می گویند دیوانه ای و تو را به تیمارستان می برند …!
ولی اگر هزاران نفر را قتل عام کنی. چیزی به تو نخواهند گفت و تو را به هیچ تیمارستانی نخواهند فرستاد …!​

 

[Vida.]

هیچ شکل از کودک کشی را به کثیفی جنگ نمی دانم
معرکه ای که در آن انبوهی از
بیست سالگان سلاخی می شوند​

 

[Vida.]

پدرم حق داشت.
وقتی خبر داوطلب شدن مرا شنید.
عصبانی شد: احمق. بگذار دیگر پسرهای فامیل بروند.”
ولی آنها آنقدر احمق نبودند که داوطلب شوند.
پدرم یک کارگر بود.
می خواهی یک چیزی را به تو بگویم ؟
همیشه پسرهای کارگران هستند که در جنگ کشته می شوند.​

 

[Vida.]

زندگی. حجمی ست که باید پرش کنیم. حتی اگر اشتباه پر کنیم. به درک.
اشتباه کردن. بهتر از این است که هیچ کاری نکنیم.​

 

[Vida.]

آدم بودن عبارت قشنگیه
چون فرقى بین زن و مرد نمیزاره
قلب و مغز آدمها
جنسیت نداره.​

 

[Vida.]

باید به کودکان آموخت که جهان بی باتوم و گلوله زیباتر است!
باید به فکر ساختن یک بادبادک بود!
هنوز هم با مشتی نخ و کمی کاغذ می شود به گیس طلای خورشید رسید!
کودکی که با مسلسل بازی کند.
جهان را نجات نخواهد داد!​

 

[Vida.]

زخم ها خوب می شن و جاشون کم کم از بین می ره ولی یه زنگ تلفن واسه برگردوندن تموم دردا بسه!​

 

[Vida.]

آدمها وقتی در برابر خطری قرار می گیرند پست می شوند وقتی خطر گذشت٬ آدم می شوند … هرگز نباید در مقابل خطر خود را گم کنی کوچولوی من
​