محفل ادبی [تکست طوری]

[HILDA]

دوست داشتم هیچ‌گاه زمین نمی‌خوردم، شاید اینگونه می‌شد جلوی تجربه نکردن درد را گرفت.
​

 

[HILDA]

من دوستشان دارم، از تمام وجودم به تمام کسانی که می‌شناسم بها می‌دهم...
اما تا کی بی‌توجهی و بی‌بی‌ملاحضگی آنان را متحمل شوم؟
دیگر خیلی برای پیدا کردن آن دخترک دوست داشتنی قبل دیر شده است!​

 

[HILDA]

وجودم سرشار از حسرت و حسادت است و این تقصیر من نیست!
این تقصیر آنانی است که من را با رفتارهایشان اینگونه کردند.​

 

[HILDA]

می‌گویند کجاست آن دختر معصومی که به کمک می‌‌کرد؟
می‌گویم آن دخترک خیلی وقت است زیر غبار درد‌های شما دفن شده است!​

 

[HILDA]

شب‌ها بی‌صدا هستند... شب‌ها سراسر پر از سکوت هستند و اما نه برای منی که حکم دیوانه بودنم کل شهر را برداشته است!
من در شب،‌ صدای تنهایی خود را می‌شنوم که فریاد می‌زند این زجر را تمامش کنم!
​

 

[HILDA]

در عالم سکوت شهر... در بی‌خبری خموشی...‌‌کسی اینجا حزن‌انگیز جان می‌دهد.​

 

[HILDA]

هر گاه دانستی درد روح چیست،‌ هر گاه نتوانستی به کسی جز خود و کمر شکسته‌ات تکیه کنی...‌
آن وقت است که شاید بتوانی من را بفهمی.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

چشمات قشنگترین سیاهی سرنوشتم بود...​

 

[DEL'ᵃʳᵃᵐ]

‏اونی که دیوونه وار عاشقتونه با هزارتا دلیل
و منطق قانع کننده قانع به جدایی نمیشه??

 

[DEL'ᵃʳᵃᵐ]

< بمون کنارم >
که بی تو منی وجود نداره?