شعر ●○•دانه برف سپید•○●

[......!]

به نام خالق واج ها

می آیم می آیم می آیم
با گیسویم : ادامه بوهای زیر خاك
با چشمهایم : تجربه های غلیظ تاریكی
با بوته ها كه چیده ام از بیشه های آن سوی دیوار
می آیم می آیم می آیم

​

فروغ فرخزاد​

 

[......!]

دلم گرفته است/

دلم گرفته است

به ایوان می روم و انگشتانم را بر پوست کشیدهٔ شب می کشم

چراغ‌های رابطه تاریکند

چراغ‌های رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به مهمانی گنجشک‌ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

پرنده مردنی ست.​

-فروغ فرخزاد- ​

 

[......!]

تابستانِ گرمِ نفس‌ها

که از رویای جَگن‌های

باران‌خورده سرمست بود

در تپشِ قلبِ عشق

می‌چکید

​

-شاملو-​

 

[......!]

در نگاهت همه‌ی مهربانی‌هاست:

قاصدی که زندگی را خبر می‌دهد.

و در سکوتت همه‌ی صداها:

فریادی که بودن را تجربه می‌کند.

​

-شاملو-​

 

[......!]

چه کسی می داند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی

چه کسی می داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی

پیله ات را بگشا

تو به اندازه پروانه شدن زیبایی
​

سهراب سپهری​

 

[......!]

من پر از نورم و شن

و پر از دار و درخت

پرم از راه، از پل، از رود، از موج

پرم از سایه برگی در آب

چه درونم تنهاست
​

سهراب سپهری​

 

[......!]

درد بی درمان شنیدی؟

حال من یعنی همین!

بی تو بودن، درد دارد!

می زند من را زمین

می زند بی تو مرا،

این خاطراتت روز و شب

درد پیگیر من است،

صعب العلاج یعنی همین!

​

فریدون مشیری​

 

[......!]

غم عشق تو را نازم ، چنان در سینه رخت افکند؛

که غم های دگر را کرد از این خانه بیرونش
​

فریدون مشیری​

 

[......!]

اولین بار ....

اولین دیدار....

یادم هست که چه سرد و بی روح

بر بلندای خاطراتم خفته دیدم تورا

چون آدمک زنجیر

بر دست و پایم

از پنجه تقدیر

من کی رهایم
​

فریدون فروغی​

 

[......!]

زخمه های تو

مویه پلنگان

برچکاد ماه .

خنیاگر خسته!
روحت را نیافتی

در ازدحام سکوت ؟

می خوانی

به تلخی شوکران

با شکست یک آه


​

فریدون فروغی​