شعر ماه می‌خندید

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

ای روزگار! از چه کسی می‌توان گرفت
تاوان این جوانیِ از دست رفته را؟

[مجید ترکآبادی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

جدائی تو هلاکم ز اشتیاق تو کرد
تو با من آنچه نکردی غم فراق تو کرد

[محتشم کاشانی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

طومار ناامیدی ما ناگشودنی‌ست
پیچیده‌ایم در گره‌ی اشک، آه را...

[صائب تبریزی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

گفتم: «بدوم تا تو همه فاصله ها را»
تا زودتر از واقعه گویم گله ها را
چون آینه پیش تو نشستم که ببینی
در من اثر سخت ترین زلزله ها را

[محمدعلی بهمنی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

از بس که ملول از دل دلمره خویشم
هم خسته بیگانه هم آزرده خویشم
این گریه مستانه من بی‌سببی نیست
ابر چمن تشنه و پژمرده خویشم ​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

چه رفتن ها که می ارزد به بودن های پوشالی
چه آغوشی،چه امّیدی به این احساس تو خالی؟
کبوتر با کبوتر مانده اما از سر اجبار
در این دنیای تودرتو،تو دیگر از چه مینالی؟

[محمد لالوی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

چه غریب ماندی ای دل
نه غمی، نه غمگساری
نه به انتظار یاری
نه ز یار انتظاری..

[هوشنگ ابتهاج]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

من بی تو در غریب‌ترین شهر عالمم
بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟

[غلامرضا طریقی]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

راستی جنس دلت چیست؟! که حتی یک دم
به منِ عاشق بیچاره گرفتار نشد...

[امیرحسین حسین زاده]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

حتی اگر این روزها پایان بیابد
دیگر برای زیستن معنا نمانده
این نسلِ آدمخوارِ طغیانگر بداند
فردای روشن را، به تاریکی کشانده

[زهرا میرزایی صحرا]
​