دلنوشته ♥دلـنـوشـتـه هـاي رضا کاظمی

[Diako]

شــیـریــن تـریــن گــنــاه ِ مــنــی . . .

از تــــ♥ـــو

بـهـ خـــُــدا هـم پـنـاه نـمـی بــَـرم !

 

[Diako]

با هم که قدم می*زنیم


حسودیاَش میشود آفتاب


نه که هیچ*گاه


قدم نزده است با ماه!

 

[Diako]

گووشی را بردار لعنتی!

این همه که زنگ زدم

سوفیالورن هم اگر بود...

اوه، نه، ببخش

لطفن فقط گووشی را بردار!

 

[Diako]

تـا مـیـگـفـتـم بــــآران

آسـمــآن مـی بــآریـد !

حــآلا فـقـطــ

انـگـشـت ِ شـســتـــَـش را حـوالـه ام مـی کـنـد !


کــآشـــ نــرفــتـــهـــ بــودیــــــ ...

 

[Diako]

نایاب شده ای

مثل صدای قمر، تارِ یحیا

مثلِ یک موسیقیِ ناب.


کمی پیدا شو!

 

[Diako]

به دیدنم بیا


امّا دیر به دیر.


تو را که میبینم


بَندِ شعرهامْ شُل میشود!

 

[Diako]

هرچه سخت ترْ تو


نرم ترْ من.


گُلِ سنگ شده ام انگار!

 

[Diako]

اسب ها نجیب اَند


اما نه وقتی سرکشی میکنند.


گاهی باید دهنه را سِفت بکشی شاعر!

 

[Diako]

این تلفنِ گردن شکسته!

هیچ وقت زنگ نمی زند



خودت بزن!

 

[Diako]

کمی عقب تر بایست!


دارد می کُشد زنده گی اَم را


این عطرِ لعنتی!